ตอนที่ 36 ความจริงที่ปกปิด [1]
หลี่เฟยหลงใช้สายตากวาดมองในห้องผ่านความมืดอย่างพิจารณา แต่ไม่ว่าเธอจะมองไปทางใด กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของสหายตัวเล็กนั้นเลยแม่แต่น้อย
“อาจ๋าย.. ได้ยินเสียงข้าหรือไม่.. เจ้าอยู่ไหน” ร่างบางขยับริมฝีปากส่งเสียงเรียกหาสหาย สองเท้าของเธอนั้นก้าวเข้าไปใกล้เตียงนอนของเจ้าจิ้งจอกมากขึ้น แม้จะเป็นบรรยากาศที่มีเพียงแสงสลัวจากแสงเทียนด้านนอกไม่กี่เล่ม แต่เห็นได้ชัดว่าบนเตียงนอนหลังนั้นว่างเปล่า ไร้กลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตนั้นยิ่งทำให้เธอนั้นรู้สึกหายใจหายคอไม่ทั่วท้องจนรู้สึกอึดอัด
“เสี่ยวจ๋ายเจ้าอยู่ไหนได้ยินเสียงข้าหรือไม่” แม้จะเห็นว่าที่ตรงนั้นว่าเปล่า แต่ขาทั้งสองข้างของเธอนั้นยังคงเดินตรงเข้าไปยังเตียงนอนเรื่อย ๆ เฟยหลงกวาดสายตามองไปรอบห้องผ่านความมืดที่มีเพียงแสงสลัวอยู่เช่นนั้น แต่ไม่ว่าเธอจะมองไปที่ใดก็ไร้ซึ่งวี่แววของเขา
พรึ่บ!
เธอหันขวับไปทางแสงเทียนเล่มหนึ
