ตอนที่ 31 เบาะแสที่ตามหา [1]
ดวงตากลมโตที่สั่นระริกด้วยความหวาดกลัวของหลี่เฟยหลงเบิกกว้างจนโตกว่าไข่ห่าน เมื่อเห็นว่าบุรุษด้านนี้นั้นคือผู้ใด เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาของตนเองว่าอาอวี่นั้นจะสามารถทำเรื่องเช่นนี้ได้
“อาอวี่! นี่เจ้าเป็นใครกันแน่เนี่ย” เฟยหลงยื่นหน้าเข้าไปใกล้บุรุษตรงหน้า ใช้สายตาคมกริบจ้องมองสหายผู้นี้อย่างนึกพิจารณาด้วยความเหลือเชื่อ
“พวกเจ้าสองคนคุยกันเสียงดังเกินไปแล้ว ข้าก็อยากคุยด้วยเหมือนกันนะ!” ยังไม่ทันได้พิจารณาชายตรงหน้าอย่างละเอียด
เสียงของบุรุษด้านนอกดังขึ้นมาช่วยเบี่ยงเบนความสนใจให้เธอได้เป็นอย่างดี เพียงแค่เธอนั้นได้ยินเสียงที่คุ้นหูนี้ หลี่เฟยหลงมั่นใจได้เลยว่านั่นต้องเป็นเสียงของเจ้าจิ้งจอกขาวเป็นแน่ เธอรีบหันขวับไปทางด้านหน้าของรถม้า สังเกตเห็นว่ารถม้าคันนี้ค่อนข้างแตกต่างจากคันอื่นมากหน่อย ด้านหน้ามีหน้าต่างเล็กที่สามารถมองเห็นคนด้านนอกได้อย่างชัดเจน
