ตอนที่ 30 พบกันครั้งแรก [2]
“พระสนมเพคะ” หลี่เฟยหลงเอ่ยเรียกพระสนมเพียงแค่นั้น แต่เหมือนนี่จะไม่ใช่สิ่งที่น่าสงสัยเสียเท่าไหร่ เพราะยังไม่ทันที่เธอจะอ้าปากเพื่อขอตัวออกจากสถานที่แห่งนี้ด้วยเหตุผลที่คิดมาหลายตลบจนหัวแทบแตก แต่พระสนมซิงถานกลับเป็นคนให้เธอออกไปด้วยตัวเองเสียอย่างนั้น
หลี่เฟยหลงเอื้อมมือไปรับถ้วยยาจากพระสนมกลับมา ก่อนจะเดินออกจากห้องทรงพระอักษรตามนางกำนัลผู้นั้นที่เดินนำเธอไปอย่างคล่องแคล่ว
“เอ่อ.. แม่นาง เจ้าไม่ต้องส่ง ข้าจำทางได้” เฟยหลงหยุดเท้าลงพร้อมเอ่ยกับนางกำนัลผู้นี้อย่างนอบน้อม
แต่ไม่เพียงแค่นางจะไม่ทำตามที่เธอพูดแล้ว นางกำนัลผู้นี้กลับยังใช้หางตาเหลือบมองมาที่เธอเล็กน้อยด้วยสายตาที่ราบเรียบไร้ความหมาย ไม่ยินดียินร้ายก่อนจะเบือนหน้ากลับไปดังเดิม สองเท้าของนางยังคงเดินตรงไปทางที่เธอมาก่อนหน้านี้
กิ๊ง! กิ๊ง~
เสียงที่ไม่คุ้นหูดังขึ้นคล้ายกับว่าเป็นเสียงของกระดิ่งลม
