ตอนที่ 47 โรงเตี๊ยมปริศนา [1]
ทันทีที่ทั้งสามเดินททางเข้ามาถึงโรงเตี๊ยมแห่งนี้ สายตาของเฟยหลงและเจียอวี่ค่อนข้างแสดงออกถึงความตกใจอยู่ไม่น้อย ดวงตากลมโตสีน้ำตาลเข้มกวาดมองอย่างพิจารณาดูเป็นอย่างดีแล้วโรงเตี๊ยมปริศนาแห่งนี้คาดว่าน่าจะเป็นหลังเดียวกับที่พวกเธอเคยเข้าไปเมื่อครั้งเพิ่งออกมาจากหุบเขานั้น
“อาเพ่ย.. เจ้าคิดว่าใช่หรือไม่” และเพราะว่าไม่ใช่แค่เธอที่นึกสงสัย เจียอวี่เองที่เคลื่อนม้าขยับมาหยุดข้างกันเอ่ยถามขึ้นโดยที่ไม่ได้ละสายตาไปจากโรงเตี๊ยมหลังนั้นเลยแม้แต่น้อย
“ข้าคิดว่าใช่.. เช่นนั้นโรงเตี๊ยมแห่งนี้จะใช่ที่ท่านผู้เฒ่าหมายถึงงั้นหรือ แล้วเหตุใดถึงได้มาอยู่ตรงนี้กัน” เมื่อคิดได้ถึงโรงเตี๊ยมในครั้งนั้น เสี่ยวเอ้อที่ใช้คาถาประหลาดนั่นภาพจำที่เธอกระแทกประตูล้มก้นกระแทกพื้นนั่น เป็นสิ่งที่เธอจะไม่มีวันลืมเป็นเด็ดขาด และทันทีที่คิดถึงเรื่องน่าอับอายในครั้งนั้น ใบหน้าของเธอได้หันขวับ
