ตอนที่ 46 ซื่อหลงไห่กับชายชุดดำ [5]
“อาเพ่ย.. เจ้าเรียกข้าเหมือนที่เจ้าเคยเรียก.. การที่เจ้าเรียกข้าเช่นนี้ข้ารู้สึกว่าเจ้ากำลังทำตัวห่างเหินกับข้าจนเกินไป.. ซึ่งมันทำให้ข้ารู้สึกไม่พอใจเสียเท่าไหร่.. เจ้าเข้าใจที่ข้าพูดหรือไม่” อวี้เจินไม่ได้หันหลังไปมองเธอหรืออย่างไร เขายังคงควบม้าด้วยความเร็วตามเดิมมุ่งหน้าไปยังทิศทางที่ผู้เฒ่านั้นบอก
“อาอวี้.. แผลของท่านเลือดไหลอีกแล้ว ท่านหยุดม้าเพื่อให้ข้าทำแผลให้เจ้าก่อนดีหรือไม่” หลี่เฟยหลงยังคงใช้ความพยายามในการเพ่งสายตาผ่านแสงจากดวงจันทร์แต่มั่นใจได้เลยว่าแผลของเขาต้องลึกพอควร
“เมื่อถึงโรงเตี๊ยมแล้วข้าคงต้องรบกวนเจ้า.. ในเวลานี้ข้าไม่อยากหยุดม้ากลางป่าเขาที่เงียบสงบเกินไปเช่นนี้.. มันอันตราย” เจิงอวี้เจินหันใบหน้ามาหาเธอเพียงเล็กน้อยเอ่ยตอบเธอด้วยใบหน้าที่ไม่แสดงอาการใดเป็นพิเศษ
เฟยหลงยังคงแอบมองใบหน้าของชายผู้นี้เช่นเคย จมูกที่โด่งรั้นรับใบ
