[ ฟ่าง :: PART ]
ผมนั่งกุมมือคนตัวเล็กเอาไว้ไม่ห่างหมอบอกว่าชาลีปลอดภัยเเล้วเเต่ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่ยอมลืมตามมาคุยกับผมสักที
ใบหน้าหวานของคนตัวเล็กนอนมุ่นคิ้วขึ้นน้อยๆหมดกันเลยเเม่งชาลีต้องมาเจ็บตัวเพราะผมเเท้ๆวันนี้อุตส่าห์รีบสอนจะพาไปดูหนังซะหน่อย
รีบตื่นมาหาพี่ฟ่างร็วๆนะครับ...
มันเป็นอย่างที่หลายๆคนพูดว่าคนเราจะรู้สึกว่าเรามีของที่มีค่าอยู่ก็ต่อเมื่อเราใกล้จะเสียมันไป..
ตอนนี้ต่อให้ความทรงจำของมันจะกลับมาหรือเปล่าผมก็ไม่สนใจเเล้ว ผมสนเเค่ว่าอยากให้คนตัวเล็กตื่นขึ้นมาคุยกับผมไม่ใช่นอนนิ่งๆเเบบนี้
ไอ้ฟ่างจะขาดใจอยู่เเล้ว!!!...
=br=
ครืดดดด~~~ ครืดดดดด~~~
=br=
"มีอะไรไอ้เเทน"
( งานเสร็จเเล้วนะมึง )
"เออขอบใจมาก"
( ดูจากคลิปท่าทางจะชอบน่าดู เหอะๆ.. )
**"ถ้ามันชอบนักก็ส่งมันไปขายในซ่องซะ"**
( ไม่ต้องห่วงเว้ย ยังไงกูก็ส่งไปอยู่เเล้วเเหละ ฮ่ะๆๆๆ... )
"ขอบใจมึงมากไอ้เเทน"
