[ ฟ่าง :: PART ]
=br=
ผมยืนกอดอกมองคนตัวเล็กที่นั่งงุดหน้าอย่างสำนึกผิดมุมปากมีร่องรอยของการโดนตบ ผมไม่ได้อยากจะทำร้ายพวกเธอหรอก
เเต่พวกเธอมันทำตัวเองทั้งนั้น ชาลีเลยต้องเจ็บตัวเพราะเหตุผลปัญญาอ่อนพวกนั้น ไร้สาระฉิบหาย! =br=
ผมไม่ได้อยากจะสอนให้ชาลีมันเป็นเด็กก้าวร้าวเเต่ถ้ามันไม่สู้คนบ้างก็จะโดนเเต่คนอื่นเขาเอาเปรียบเเบบนี้อยู่ตลอด ร้องไห้เสียน้ำตาเจ็บตัวตลอดเเบบนี้น่ะเหรอ ?
ผมไม่ยอมให้มันเป็นเเบบนั้นหรอกเพราะเมื่อก่อนผมก็เคยยอมคนเเต่เเล้วเรานั่นเเหละที่เจ็บปวดที่สุด..
"เจ็บมั๊ย"
"เจ็บฮะ..ฮึ่ก.."
"งั้นมานี่"
ผมเดินลงไปนั่งที่โซฟาคนตัวเล็กเดินลงมานั่งบนตักผมหน้าเริ่มขึ้นสินิดๆ อยากจะจับตีให้ก้นลายสักทีสองทีมันน่ามั๊ยล่ะห้ะ!
"พี่ฟ่างชาลีขอโทษนะฮะ.."
"เรื่องอะไร"ผมถามอย่างลอยหน้าลอยตาจนคนบนตักเริ่มเบะปากน้อยๆ
"ชาลีทำให้พี่ฟ่างเดือดร้อน..ฮึ่ก.."
"ช่างมันเหอะมาทำเเผลก่อน"
ผมว่า
