นายหัวเจตน์พาเธอมานั่งที่โต๊ะที่เธอไม่รู้จักใครสักคนบนโต๊ะ แต่ยังดีที่พวกเขาไม่ได้สนใจเธอมาก นอกจากจะดื่มและพูดคุยเรื่องธุรกิจกันอย่างออกรส
เธอพอจะเข้าใจว่างานเลี้ยงระดับนี้ก็คือการเสริมสร้างบารมี คอนเนกชั่น ความสัมพันธ์กันนั่นเอง ใครได้รับเชิญแน่นอนว่าอยู่ในระดับที่ไม่ธรรมดา จึงไม่แปลกที่เธอไม่สามารถที่จะเข้าถึงบทสนทนาของพวกเขาได้ เพียงแต่จับใจความได้ว่า กำลังพูดถึงโรงงานไม้ยางพาราแปรรูปที่จะเปิดตลาดในแถบเอเชียกลาง
นายหัวเจตน์ค่อนข้างมีความรู้ดี และดูเป็นที่เกรงอกเกรงใจของคนบนโต๊ะ
"คุณ..ฉันขอไปเข้าห้องน้ำนะ"
บัวบุษบาแตะมือ ก่อนจะกระซิบบอกเขาเบาๆ หัวคิ้วชายหนุ่มขมวดเข้าหากันครู่หนึ่งก่อนจะทำท่าลุกขึ้นไปพร้อมกับเธอ แต่คนตัวเล็กก็ห้ามไว้
"ฉันไปคนเดียวได้"
เนื่องจากการพูดถึงธุรกิจที่ติดพันอยู่ เจตน์เลยต้องยอมให้เธอลุกเดินไปคนเดียวแต่ยังไม่วายมองจนสุดลับตา นั่นทำให้คนบนโต๊ะล้วนเข้าใจว่า
