"หนูดีใจมากที่นายหัวกับคุณบัวกลับมาอย่างปลอดภัย"
ผักบุ้งที่มาอยู่เป็นเพื่อนหญิงสาวตามที่นายหัวเจตน์จ้างวานมา เผยรอยยิ้มอย่างดีใจจากใจจริง นั่นทำให้บัวบุษบาพลอยรู้สึกดีไปด้วย เธอบอกตรงๆว่าเธอรู้สึกผูกพันกับที่นี้ไปแล้ว ไร่ของนายหัวเจตน์ทำให้เธอได้สัมผัสกับคำว่าบ้านอย่างแท้จริง
วันนี้เจตน์ออกไปทำงานแต่เช้า เพราะเขาบอกเธอว่าเป็นห่วงงานในไร่และที่โรงงานหลังจากที่เขาหายไปหลายวัน
ทั้งผักบุ้งและบัวบุษบาลุ้นให้จักรรีบออกจากบ้าน แต่เหมือนวันนี้สายแล้ว เขาก็ยังคงไม่ไปไหน โชคดีที่ยุพา แม่ของจักรก็อยู่ด้วย หญิงสาวเลยกล้าที่จะพาผักบุ้งลงมาข้างล่าง เพราะเธอคิดว่าวันนี้นายหัวเจตน์คงจะยุ่งกับงาน เธอจะทำข้าวเที่ยงไปส่ง
"แหม พี่เจตน์เนี่ย เป็นห่วงคุณเสียจริงเลยนะครับ ถึงกับต้องรีบตามยัยเด็กรับใช้มาอยู่เป็นเพื่อน"
"ค่ะ พอดีคุณเจตน์ไม่ไว้ใจคนแถวนี้มั่งค่ะ"
ผักบุ้งตอบลอยหน้าลอยตา เรียกสายตาเกรี้ยวกร
