ความสัมพันธ์ของเธอกับนายหัวเจตน์ดีขึ้นทันตาเห็น เขาปฏิบัติตัวกับเธอราวกับเป็นคู่รักกัน
ตลอดเวลาที่นายหัวหนุ่มรักษาตัวอยู่ที่บ้านผู้ใหญ่ทศ เขาดูอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัดและที่สำคัญ เหมือนชายหนุ่มจะปลดระวางความแค้นได้บางส่วน นั่นทำให้บัวบุษบาดีใจกับการเปลี่ยนแปลงนี้สมกับความพยายามของเธอ
จนผู้ใหญ่ทศถึงกับแซวว่านี้มันไม่ได้มารักษาตัวหรอก แต่เหมือนมาฮันนีมูนมากกว่า
คนตัวเล็กนั่งแกะปลาทอดให้ชายหนุ่ม แต่พอเธอวางลงในจานข้าว หน้าของเจตน์กลับยู่เข้าหากันทันที
"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"ป้อนด้วยสิ เจ็บแขน"
บัวบุษบาหน้าแดงด้วยความเขินอาย ต่างจากคนหน้าด้านที่นั่งรอจริงๆ ทำเอาผู้ใหญ่ทศและกรองแก้วที่ร่วมโต๊ะด้วยถึงกับขำกับท่าทีของทั้งคู่
"ทำไมมึงไม่แดกเอง แขนก็จะหายแล้วใช่มั้ยเหรอ"
"กูอยากจะให้เมียป้อน แล้วมันจะทำไม"
"ไอ้ห่านี้ คุณบัวเขาก็กินข้าวอยู่ มัวแต่ป้อนมึง เขาก็หิวกันพอดี"
ทศส่ายหน้า
