เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่คล้อยตาม นายหัวเจตน์ก็ยอมปล่อยเธอไปแต่โดยดี
เขาจะไม่บังคับ แต่จะค่อยๆตะล่อมให้เธอเองที่เป็นฝ่ายขาดเขาไม่ได้
"ฉันไปอาบน้ำเข้าสวนก่อนนะ เธอ...อยากจะไปด้วยมั้ย"
ร่างเล็กส่ายหน้าเป็นพัลวัน เพราะแค่นึกถึงหน้าลูกน้องเขา ภาพความทรงจำที่เธอเกือบจะโดนย่ำยีก็ย้อนมา
"อยู่ที่นี้คนเดียวได้ใช่มั้ย"
เสียงเขาเหมือนแสดงความเป็นห่วงอาลัยอาวรณ์เธอหนักหนา
"....."
ร่างสูงแสร้งถอนหายใจอย่างลำบากใจ ก่อนจะมองใบหน้านวลแล้วเอ่ยออกมา
"บอกตรงๆนะ ฉันไม่ไว้ใจไอ้จักร มันจ้องเธอตาเป็นมัน แต่ฉันจำเป็นต้องเข้าไร่ ไม่อยากทิ้งเธอไว้คนเดียวเลย"
"คุณจักร น้องชายของคุณนะเหรอ"
บัวบุษบาถามงงๆ
"ใช่ ไอ้จักรมันประวัติไม่ดีเรื่องผู้หญิง ถ้าเธอไม่อยากโดนมันทำมิดีมิร้าย ก็ใส่กลอนลงประตูให้ดี อย่าออกไปเดินเพ่นพล่านด้านนอกเด็ดขาด เพราะฉันหวง"
คำว่าหวงของเขา ทำเอาคนตัวเล็กเปลี่ยนสีหน้า
ผู้ชายปากร
