ตอนที่ 14
ความจริง
เช้าวันต่อมา
ร่างบอบช้ำรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในช่วงสายของวันใหม่ ความเจ็บปวดแล่นพล่านเข้าสู่ร่างกายทันทีที่ขยับตัว ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้เปิดเปลือกตาออกมาเผชิญกับโลกความเป็นจริงด้วยซ้ำ อีกใจหนึ่งเธอก็แทบจะไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย แต่เธอจะต้องรู้ความจริงที่มาเฟียหนุ่มปิดบังเอาไว้กับเธอให้ได้
“ตื่นเร็วเหมือนกันนี่ นึกว่าจะสลบไปหลายวันซะอีก” น้ำเสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้น ทำให้คนตัวเล็กค่อยๆ ฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยความยากลำบาก ก่อนจะพบกับสายน้ำเกลือที่ระโยงระยางอยู่ที่ข้อมือของเธอ
“อึก!” ร่างบางพยายามดันตัวลุกขึ้นทันทีที่เห็นร่างสูงคุ้นตายืนพิงประตูราวระเบียงปล่อยควันบุหรี่ขาวคลุ้งอยู่ไม่ไกล แต่ร่างกายของเธอก็บอบช้ำเกินกว่าที่จะหยัดกายลุกขึ้นได้
“อวดเก่ง” ครูสพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ก่อนจะรีบเดินมาประคองคนตัวเล็กเอาไว้ แต่เธอกลับสะบัดออกด้วยความรังเกียจส่งผลให้
