ตอนที่ 10
ประชดประชัน
“คุณหมายความว่ายังไงคะ” ดาร์เลเน่ถามด้วยน้ำเสียงงุนงง เพราะเธอได้บอกเขาไปตั้งแต่แรกแล้วว่าเธอไม่อยากกลับเข้าไปข้องเกี่ยวกับคนพวกนั้นอีก
“เธอจะปล่อยให้คนที่ทำร้ายเธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในขณะที่โลกของเธอต้องแคบลงเพราะคนพวกนั้นเหรอ”
“ฉันบอกแล้วไงคะ ว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนั้นแล้ว ยิ่งรั้นก็รังแต่จะทำให้มีปัญหาตามมา”
“นั่นมันคำพูดตอนที่เธอยังไม่ได้มีฉันต่างหาก” มาเฟียหนุ่มกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนจะกัดแซนด์วิชในมือเข้าปากอย่างใจเย็น
“คุณจะทำอะไรคะ ทำไมยิ้มแปลกๆ แบบนั้น”
“แปลกเหรอ ฉันก็ยิ้มของฉันแบบนี้ทุกวัน...ตั้งแต่มีเธอ”
“...” ใบหน้าหวานแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เมื่อได้ฟังถ้อยคำหยอกล้อของมาเฟียหนุ่ม “ปะ...ปกติคุณยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นทุกวันเลยรึไงคะ” คนตัวเล็กก้มหน้าก้มตาทานแซนด์วิชในมือเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง
บ้านครูส
ดาร์เลเน่เดินต
