ตอนที่ 11
รสชาติที่ปรารถนา
“จะ...จะทำอะไรคะ” ดาร์เลเน่เอ่ยถามเสียงสั่น แววตาจ้องมองใบหน้าคมคายที่เลื่อนเข้ามาจูบลงบนเนินสามเหลี่ยมอวบนูนด้วยความตื่นเต้น
“วิธีกินน้ำที่ถูกต้องไง” ครูสตอบติดตลก เมื่อเห็นสายตาเขินอายของคนตัวเล็กที่มองลงมา
“อื้อ!” ริมฝีปากบางขบเม้มเข้าหาจนห้อเลือด มือเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นปิดปากเพื่อไม่ให้เสียงน่าอายหลุดออกไป ในขณะที่อีกมือหนึ่งขยุ้มเส้นผมสากของชายหนุ่มเพื่อระบายความเสียวซ่านที่ได้รับจากปลายลิ้นร้ายกาจ ที่ตวัดหยอกเย้าติ่งเกสรงามลากผ่านไปทักทายปากทางรักปิดสนิท ก่อนที่มันจะถูกเปิดออกโดยปลายลิ้นหนาที่ลากผ่านลงตรงกลางส่งผลให้ปากทางรักแยกออกจากกันเผยให้เห็นดอกกุหลาบงามสีชมพูระเรื่อ “ยะ...อย่ามองนะ” คนตัวเล็กพยายามที่จะขยับตัวหนี เพราะทนต่อสายตาหื่นกระหายของมาเฟียหนุ่มที่จ้องมองดอกกุหลาบงามของตัวเองไม่ได้ แต่ทว่า ณ ตอนนี้คำห้ามปรามก็เปรียบเสมือนคลื่นลมที่พัดให้อาร
