นางที่ตื่นก่อนทุกคนในเรือน ยังไม่ได้ยินเสียงของทั้งคู่ออกมาจากห้องเลยสักครั้ง จะเป็นไปได้อย่างไรที่พวกเขาจะจัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อยได้เร็วเช่นนี้
หลินเยว่นางเดินเข้าไปใกล้เสี่ยวถิง แล้วมองสบตาของนางอย่างจริงจัง
“เข้าไปในห้องของเจ้าเถิด ข้ามีเรื่องจะพูดกับพวกเจ้าทั้งสองคน” เสี่ยวถิงพยักหน้า ก่อนจะเดินนำพวกเขาไปที่ห้องของนาง
ภายในห้องเซี่ยหมิ่นรู้สึกตัวแล้ว เขานั่งพิงอยู่ที่หัวเตียง แต่ยังไม่อาจขยับได้มากนัก
“มีเรื่องอันใดกันรึ” เซื่อหมิ่นเห็นสีหน้าที่กังวลของเสี่ยวถิง และสีหน้าที่จริงจังของหลินเยว่กับเลี่ยงรุ่ยจึงได้เอ่ยถามออกมา
“ข้ามีความลับของข้าจะบอกกล่าวพวกท่าน เพราะคิดว่าพวกท่านคือครอบครัวของข้าแล้ว และข้าหวังว่าพวกท่านทั้งสองจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ” หลินเยว่นางเอ่ยออกมา ทั้งแววตาและสีหน้าของนางไม่บ่งบอกว่านางพูดเล่นเช่นทุกครั้ง
“ข้าสาบาน ด้วยชีวิตของข้า ไม่ว่าความลับของเ
