“ง่วงนอนหรือเปล่า?”
เป็นไปตามที่พยัคฆ์คาดการณ์ไว้แต่เนิ่นๆ คนท้องชอบนอนบ่อย ขณะที่รถเคลื่อนตัวจากโรงแรมของเพื่อนสนิทของเมียเมื่อไม่กี่ชั่วโมง
“แพรอยากพักค่ะ”
ว่าแล้วก็ปิดเปลือกตาเข้าหากัน สองมือประสานไว้บนตักที่มีกระเป๋าสะพายวางอยู่ ทว่าพยัคฆ์เลือกหยิบมันออกจากตัว ก่อนร่างคนท้องอุ้ยอ้ายเอนหลังทางเบาะรถฝั่งด้านหลัง ใบหน้าซบนอนพิงไหล่บ่ากว้าง
ไม่ได้ดั่งใจเขา ยกมือประคองใบหน้าหวานปิดเปลือกตาพร้อมหลับสนิทเลื่อนเข้ามานอนบนตักแกร่ง คนนอนหลับบ่นอู้อี้ในลำคอ ค่อยตวัดขาเรียวยาวข้างใดข้างหนึ่งขึ้นเหยียดเบาะหลังรถ อีกข้างยันไว้กลัวลื่นตกลงเวลารถตกหลุมบ่อ
ภาพน่ารักน่าเอ็นดู พยัคฆ์อดใจไม่ไหวก้มศีรษะลงหอมแก้มและเลื่อนปากกดจูบหน้าผากมนด้วยความมันเขี้ยว
“ไอ้มิ่ง ขับรถให้มันระวังหน่อย เมียกูหลับอยู่”
“ครับคุณเสือ ยินดีด้วยนะครับที่ได้คุณแพรกลับมา”
ในเมื่อเป็นคำสั่งเจ้านายของไร่แสงจันทร์ มิ่งขับ
