คราวนี้หมอเตโชพูดอะไรต่อไปไม่ออก หันมามองดวงหน้างามหลุบตาต่ำก้มมองดูมือตัวเอง เหมือนจะหลบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาโดยตรง
สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ให้กับญาติผู้พี่อยู่ดี
มือหนาที่เคยกำมือแน่นกลับคลายออก รู้ทั้งรู้ว่าแพรชมพูรักพยัคฆ์มาตั้งแต่ไหนแต่ไร และคนที่เธอคิดเหมือนพี่ชายก็ควรจะดีใจ ไม่ใช่ต้องมานั่งเสียใจ
“พี่หมอ แพรขอโทษนะคะ”
แพรชมพูบอกพี่หมอเตโช เธอเกรงใจเขาที่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวข้อง ทว่าแรงมือกระชับจากพยัคฆ์บีบเบาๆ เหมือนตำหนิเธอปลายๆ
“มันต่างหากที่ช่วยแพรหนีออกมาจากผม ทำไมต้องไปขอโทษด้วย ผมไม่เอาเรื่องมันก็ดีเท่าไหร่แล้ว” เพราะเห็นแก่เมีย พยัคฆ์จึงปล่อยเลยตามเลย
“พี่เสือ!”
เธอหันมามองหน้าเขา ทว่าพยัคฆ์ก้มลดกระซิบบอก
“ผมพูดเรื่องจริงทั้งหมด ทำไมแพรจะต้องโกรธผมด้วย”
เห็นท่าทางสนิทสนมของคนทั้งคู่ก็ชี้ชัดเจนได้แล้วว่าพยัคฆ์รักและหวงแพรชมพูมากขนาดไหน หมอเตโชพอเดาออกว่าเขาไม่
