20.30 น.
“ใครกันนะที่เคยบอกผมว่าจะรอมาเป็นเจ้าสาวของผม คนแถวนี้พูดหรือเปล่าครับ”
“แล้วพี่เสือคิดว่าใครพูดคะ?”
“คนใกล้ๆ ตัวแถวนี้ล่ะมั้ง แถมยังขโมยหัวใจของผมไปโดยไม่ทันตั้งตัว”
แพรชมพูถูกสามีหยอดคำหวานเชื่อม เธอถึงกับแก้มแดงก่ำ ขณะทั้งสองเข้ามาข้างในเรือนหอ หลังพ่อแม่ของบ่าวสาวต่างอวยพร เธอกับแม่เพ็ญสวมกอดร้องไห้ปล่อยโฮหนัก ก่อนเขาดึงตัวเมียออกมา
แค่แต่งงานถึงกับร้องไห้เลยเหรอ?
คนเป็นผัวแพรชมพูไม่เข้าใจจริง ๆ!
“แต่ถ้าพี่เสือไม่ยอมใจอ่อนกับแพร แพรก็คิดจะออกไปหาสามี(ทิพย์)แห่งชาติ”
“หืม?” หันมามองหน้าภรรยา
“ยังไม่เลิกบ้าดาราอีกเหรอ ยัยตัวแสบ”
พยัคฆ์เคยจำได้ว่าตอนนั้นเธอก็เป็นเหมือนเด็กผู้หญิงคนหนึ่งชอบบ้าดาราหรือนักร้องผู้ชายหล่อเหลา แพรชมพูพยักหน้าน้อยๆ เมินหน้าออกด้านข้าง
“แพรก็แค่ชื่นชอบพวกเขาเท่านั้นเองค่ะ” ยกมือน้อยๆ ของตัวเองขึ้นมาลูบไล้ใบหน้าคมคาย
“เพราะในใจแพรมีแค่พี
