วรันธาราค่อยๆ แง้มประตูห้องออกทีละนิด ขณะจ้องมองออกไปด้านนอกอย่างระมัดระวัง
“สายป่านนี้แล้ว คนอื่นของออกไปทำงานกันแล้วล่ะ”
หญิงสาวปลอบตัวเอง ก่อนจะก้าวเท้าออกไป แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งโหยง
“ฮั่นแน่! พึ่งตื่นหรือครับน้องธาร”
“พี่ซันนั่นเอง ทำธารตกใจหมดเลยค่ะ” วรันธาราหันไปเจอว่าเป็นซันนี่ก็เป่าปากโล่งอก
“ก็พี่เองน่ะสิครับ”
สายตารู้ทันของซันนี่ทำให้วรันธาราต้องเปลี่ยนเรื่องสนทนาทันที “แล้ว... ทำไมวันนี้ไม่ไปทำงานคะ แล้ว... พี่แม็กล่ะหายไปไหน อย่าบอกนะว่าพี่ซันโดดงาน”
“วันนี้พี่ลาพักผ่อนน่ะ ส่วนไอ้แม็กมันออกไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้วยังไม่กลับมาเลย สงสัยหิ้วสาวไปนอนด้วยแน่ๆ”
วรันธาราพยักหน้ารับหงึกๆ ก่อนจะเอ่ยขอตัว “งั้นธารขอตัวก่อนนะคะ มีธุระน่ะค่ะ”
“แหม... ธุระกับหนุ่มตัวสูงคนเมื่อคืนนี้ใช่หรือเปล่าล่ะ”
คนที่หวาดระแวงอยู่แล้วชะงักกึก เบิกตากว้างตกใจ “พี่ซัน... พี่ซันเห็นด้วยหรือคะ”
ซั
