แก้มนวลแดงซ่าน “เอ่อ ความจริงฉันก็ไม่ใช่คนอ่อนแออะไรแบบนั้นสักหน่อย ฉัน... ดูแลตัวเองมาได้ตั้งยี่สิบกว่าปี คุณไม่ต้องเสียสละตัวเองมาปกป้องฉันแบบนั้นหรอกค่ะ”
“ถ้าผมไม่ทำ... คุณก็จะถูกคนพวกนั้นทำร้ายอีก อย่าลืมสิว่าคนพวกนั้นถูกปั่นหัวสำเร็จไปแล้ว พวกเขายังเชื่อว่าคุณแบล็คเมล์เมย์ผมอยู่ สักวันคุณจะต้องถูกทำร้ายอีก”
วรันธาราช้อนตาขึ้นมองคนพูด เขาเหมือนห่วงใย แต่กลับยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกห่างไกลเหลือเกิน
แต่งงานเพราะต้องการปกป้อง?
“แต่... ถ้าฉันระวังตัวมากขึ้น...”
“มันไม่พอหรอก และไม่ใช่ทางออกที่ดี เชื่อผมสิ แต่งงานกับผม และถ้าเมื่อไหร่เราเบื่อกัน เราก็จะหย่าขาดจากกันทันที”
“เควิน... นี่คุณกำลังจะริดลิดรอนอิสรภาพของตัวเองเพื่อผู้หญิงที่เคยหลอกลวงคุณนะคะ”
ดวงตาของเควินไหววูบ ก่อนที่เขาจะเสมองไปทางอื่น พร้อมกับปล่อยคำพูดออกมา
“มันก็แค่ชั่วคราวน่า ผมแค่ไม่อยากมาโรงพยาบาลบ่อยๆ เพียงเพราะต้อ
