หล่อนเงยหน้าแดงๆ ขึ้น มองค้อนขึ้นพูด “ก็คุณ... จูบฉันตั้งนานนี่คะ”
“นานหรือ... นี่มันยังไม่นานเท่าครั้งแรกที่เราจูบกันเลยนะครับ”
“เอ่อ... ฉันไม่พูดถึงเรื่องนี้แล้วล่ะ เรามาว่ายน้ำกันเถอะค่ะ”
เควินอมยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะยื่นมือออกมาตรงหน้า แต่วรันธาราไม่ยอมจับ แถมยังเลือกที่จะกระโดดตูมลงไปในน้ำทันที ลืมไปเลยว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น
“ช่วย... ช่วยด้วย...”
เควินรีบกระโดดตามลงไป กอดจะโอบประคองร่างอรชรนุ่มนวลเอาไว้แนบอก จากนั้นก็หัวเราะลั่น
“ว่ายน้ำไม่เป็น แต่กระโดดตูมแบบนี้เนี่ยนะ ถ้าผมไม่อยู่ตรงนี้ คุณอาจจะกลายเป็นผีเฝ้าสระนี้เลยก็ได้ วรันธารา”
หญิงสาวไอแคร่กๆ สองสามครั้ง สองมือเกาะสองบ่าของเควินเอาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว
“ก็... ฉันคิดว่าน้ำจะน่ากลัวน้อยกว่าคุณนี่คะ”
“แล้วเป็นไงล่ะ สุดท้ายคุณก็ต้องให้คนที่คุณคิดว่าน่ากลัวช่วยอยู่ดี จริงไหม”
“ไม่ต้องมาเยาะเย้ยเลย”
“ไม่ได้เยาะเย้ย แค่พ
