“อย่ามาชมเลยค่ะ ฉันไม่มีรางวัลอะไรให้คุณหรอก”
“จูบ...”
เท้าของวรันธาราชะงักกึก ก่อนที่หล่อนจะหมุนตัวกลับมามองผู้ชายที่ตัวโตกว่ามากมายด้วยความแคลงใจ
“คุณจูบฉันไปเป็นร้อยๆ รอบแล้วนะคะ ไม่เบื่อบ้างหรือไง”
เควินส่ายหน้า พร้อมกับกระชากร่างอรชรเข้ามากอดแนบอก “ปล่อยค่ะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ต่อให้เป็นล้านจูบ ผมก็คงไม่มีวันเบื่อความหวานจากปากอิ่มของคุณได้ ผมรัก... ผมคลั่งไคล้ปากของคุณ วรันธารา...”
“เค... เควิน...”
หล่อนเหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด แค่เพียงเขาจ้องตาเท่านั้น “คุณ... จะเป็นข่าวนะคะ ถ้า... ถ้าจูบฉัน... ตรงนี้...”
“ผมไม่สน”
แล้วเขาก็ยืนยันคำว่า ‘ไม่สน’กับหล่อนด้วยการตะโบมจูบลงมาหาอย่างดุดัน ดุเดือด จูบที่เรียกได้ว่าแทบจะสูบวิญญาณให้หายไปจากร่าง จูบที่ทำให้สติสัมปชัญญะของหล่อนปลิวหายไปในพริบตา
เขาจูบแล้วก็จูบ ดันร่างของหล่อนจนแผ่นหลังกระแทกเข้ากับกำแพงปูน ปากยังคงประกบติดราวกับกาว
