“ไอ้สองคนเมื่อกี้นี่ไง นึกแล้วเชียวว่าทำไมสติกเกอร์ท้ายรถถึงติดว่ารับติดตั้งกล้องและสัญญาณกันขโมย”
วรันธาราแทบทรุด หล่อนยกมือขึ้นทาบอก
“เกือบไปแล้ว”
“โดนไปแล้วต่างหาก สิ่งที่ผมพูดกับคุณเมื่อครู่นี้พวกมันได้ไปแล้วล่ะ”ชายหนุ่มโยนกล้องแอบถ่ายลงกับพื้น และขยี้แรงๆ จนพังพินาศ
หญิงสาวหน้าซีดเผือด “แล้วเราจะทำ... ฉันหมายถึง... คุณจะแก้ข่าวนี้ยังไงคะ ฉันไม่อยากให้คุณเดือดร้อน”
“ไม่ยากหรอก แค่สั่งปิดซันไทมส์ ง่ายไหม”
“ไม่ได้นะคะ!”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ ในเมื่อเจ้าของที่นี่เป็นอันตรายกับผม”
“แต่พนักงานที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ด้วยจะต้องตกงานกันไปด้วยนะคะ แล้วไหนจะลูก จะเมีย พ่อแม่ของพวกเขาอีก”
“ไม่น่าเชื่อว่าผมจะได้แม่ชีมาเป็นเมีย”
“ฉันไม่ใช่แม่ชีหรอกค่ะ แต่ฉันแค่สงสาร...”
“โอเคผมจะไม่ปิดซันไทมส์ พอใจหรือยัง” เควินฉวยโอกาสที่วรันธารากำลังสับสนเข้ามาสวมกอด ก่อนจะก้มลงดูดเบาๆ ที่ซอกคอระหง จนเนื้อนุ
