หล่อ รวย เพลย์บอย 3
438 คำ
ปัณฑารีย์ยืนเช็กความเรียบร้อยอยู่หน้ากระจกหลังเข้าห้องน้ำเสร็จ เมื่อมั่นใจแล้วว่าตัวเองยังดูดีอยู่จึงเดินออกจากห้องน้ำ แต่เพราะดื่มเยอะไปหน่อยจึงเริ่มกรึ่มๆ ทำให้หญิงสาวเดินเซเกือบล้มแต่มีใครคนหนึ่งมาประคองเอาไว้ ปัณฑารีย์เงยหน้าขึ้นมองเจ้าของท่อนแขนแกร่งที่ยื่นมาพยุงเธอเอาไว้พร้อมกลิ่นหอมๆ จากน้ำหอมราคาแพงที่ลอยมาปะทะจมูก ‘โคตรหล่อ’ นั่นคือความรู้สึกแรกเมื่อเธอได้เห็นหน้าเขา
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“มะ ไม่ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เมื่อได้สติปัณฑารีย์ก็รีบขยับกายออกห่างอย่างสุภาพ
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยไว้ ฉันคงดื่มมากไปหน่อย ขอตัวก่อนนะคะ” ปัณฑารีย์รีบเดินกลับไปที่โต๊ะโดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังเพราะรู้สึกประหม่าใจเต้นแปลกๆ จนเกรงว่าเขาจะสังเกตเห็น น่าแปลกที่เธอเคยเจอคนหล่อๆ มาเยอะเนื่องด้วยหน้าที่การงานและคนที่มาขายขนมจีบรวมถึงผู้ชายคนล่าสุดที่เพิ่งทางใครทางมัน แต่ไม่มีใครทำให้เธอรู้สึกใจเต้นแรงแบบผู้ชายคนครู่เลยสักนิด เธอรู้สึกคุ้นหน้าเขาแต่ไม่นึกไม่ออกว่าเป็นใคร
“เป็นอะไร ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด จะอ้วกหรอ” จาราวีถามเมื่อเห็นอาการแปลกๆ ของเพื่อน
“เปล่า เมื่อกี้ฉันเดินชนผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าห้องน้ำ รู้สึกคุ้นหน้าแต่นึกไม่ออก”
“เนื้อคู่เธอหรือเปล่า” กันตาแกล้งแซว
“ดูละครเยอะไปหรือเปล่าคุณนายกันตา” ปัณฑารีย์ค่อนขอดเพื่อน
“อ้าว จะไปรู้เหรอ อาจจะเหมือนฉากในละครก็ได้ที่นางเอกเดินชนพระเอกที่หน้าห้องน้ำ”
“เพ้อเจ้อ”
“ว่าแต่หล่อไหม” คราวนี้จาราวีเป็นฝ่ายถามขึ้นบ้าง
“ก็หล่อนะ ถ้าให้พูดจริงๆ ก็หล่อมากเลยแหละ ฉันรู้สึกคุ้นหน้าเขาแต่นึกไม่ออกว่าเคยเห็นที่ไหน” ปัณฑารีย์พยายามนึก แต่เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปจำนวนไม่น้อยทำให้สมองทำงานไม่เต็มที่เหมือนปกติ
“อาจจะเป็นพวกคนดังหรือไฮโซก็ได้ เพราะที่นี่เป็นที่สังสรรค์ของพวกคนดังมีอันจะกินอยู่แล้ว”
“คงงั้น จะเป็นใครก็ช่างเถอะ ฉันขอบคุณเขาไปแล้วที่ช่วยประคองไม่ให้ฉันล้มคะมำอับอายต่อหน้าประชาชี” หลังจากนั้นสามสาวก็เปลี่ยนเรื่องคุยและดูเหมือนปัณฑารีย์จะลืมเรื่องชายหนุ่มพลเมืองดีไปโดยปริยาย
- ผู้เขียน
