บทที่6 นางร้ายทวงของรักคืน
1585 คำ
บูรพารอแขกสาวสวยคนสำคัญของเขาบนโต๊ะดินเนอร์เราสองคนที่จัดตรงระเบียงห้องอาหารชั้นสูงสุดของตึกใหญ่ใจกลางเมือง เขาใช้โอกาสพิชิตใจหญิงสาวสวยผู้ไม่ยอมพ่ายแพ้แก่ใครอย่างมธุรส ดูท่าทีแล้วเธอก็สนใจเขาอยู่ไม่น้อย
“รอนานไหมคะ คุณบูรพา เจ้าของห้างฯดัง”
ร่างระหงสูงโปร่งในชุดราตรีเกาะอกสีแดงเพลิง เธอไม่ใช่น้ำผึ้ง นางเอกผู้อ่อนแอ เจ้าน้ำตาที่ใครจะมาดูถูก รังแกเอาง่ายๆ วันนี้เธอกลายเป็นมธุรส นางร้ายกลายเป็นสายน้ำผึ้งที่อ่อนหวานแฝงด้วยความเปลวเพลิงร้อนแรง พร้อมจะเอาคืนคนที่ทำร้ายเธอจนเจ็บแสบสาหัสให้เจ็บมากกว่าหลายพันเท่า!
“คุณมธุรส วันนี้คุณดูสวยหรู ดูแพงมาก ผมไม่แปลกใจเลยว่าคุณกลายมาเป็นลูกสาวของท่านดนูภพได้ยังไง สำหรับคนสวยอย่างคุณ ต่อให้รอนานเท่าไหร่ ผมก็รอได้ครับ”
ใบหน้าหวานแอบแดงระเรื่อขวยเขิน เธอมีความสุขเป็นพิเศษ คนรักของเธอกลับมาอยู่ตรงหน้านี้ เขายังรักษาคำสัญญาที่เคยให้ไว้ในอดีตว่าจะไม่แต่งงานกับคู่หมั้นสุดร้ายกาจ ใจดำสั่งฆ่าคนรักของเขา
“ปากหวานจังเลยนะคะ รสชักอยากรู้ว่าคุณบูรพาปากหวานกับผู้หญิงทุกคนหรือเปล่า หรือว่าปากหวานแค่คู่หมั้นของคุณ?” หญิงสาวเสแสร้งทอดถาม กลัวว่าแผนแก้แค้นศัตรูหัวใจจะพังพินาศเสียก่อน
“ผมเกลียดชิงชังผู้หญิงใจดำ คิดชั่วคนนั้นเข้ากระดูกดำจะตายไป ผมไม่มีทางปากหวานหรือทำดีกับผู้หญิงเพศยาได้หรอก ผมว่าคุณรสอย่าพูดเรื่องของคนอื่นดีกว่า ผมสั่งอาหารเอาไว้รอคุณแล้ว”
ใบหน้าคมสันเริ่มบูดบึ้งเอ่ยถึงว่าที่เจ้าสาวใจดำอำมหิตสุดแสนร้ายกาจ หญิงสาวแอบยกยิ้มย่ามใจที่เขาเกลียดชังพิสุทธิ์ราวกับไส้เดือนขยะแขยง แผนแรกของเธอสำเร็จอย่างราบรื่น
“ค่ะคุณบูรพา”
เจ้าของห้างสรรพสินค้าใหญ่รีบปรนนิบัติดูแลแขกคนสำคัญของเขา สองหนุ่มสาวดินเนอร์ท่ามกลางใต้แสงเทียนแสนโรแมนติก
“คือรสทราบมาว่าพี่ภัทร พี่ชายของรสต้องการจะเพิ่มน้ำหอมกลิ่นตัวใหม่เพื่อวางขายตรงห้างฯของคุณบูรพา รสอยากมาถามคุณว่าคุณว่ายังไงคะ เห็นด้วยหรือไม่” ระหว่างทานอาหารค่ำด้วยกัน หญิงสาวเริ่มจับมือหนาของอดีตคนรักลูบเบาๆ
“เรื่องเล็กน้อยแค่นี้เอง ทำไมต้องขอผมด้วยครับ เรื่องนี้ให้เลขาหนุ่มของผมดูแลแทนต่อก็ได้” ชายหนุ่มไม่เห็นว่าจะมีเรื่องใหญ่โตอะไร
“ไม่ดีกว่าค่ะ รสอยากจะมาดูแลเรื่องนี้ด้วยตัวเอง เพราะบริษัทผลิตเครื่องน้ำหอมเป็นชื่อบริษัทคล้ายชื่อของรส รสอยากทำงานที่นี้ให้ดีที่สุด”
“ครับ ผมตามใจคุณรส”
ชายหนุ่มหลงเสน่ห์แห่งกลิ่นความเย้ายวนสูตรพิเศษที่เธอชอบใช้เป็นประจำ ร่างเล็กรีบเปิดประตูห้องอาหารพิเศษที่รู้ว่าคู่หมั้นตัวเองนัดผู้หญิงคนอื่นที่หน้าตาคล้ายคลึงกับน้ำผึ้งตายไปแล้ว!
“พี่บูม นังมธุรส”
พิสุทธิ์รีบขัดขวางว่าที่เจ้าบ่าวบ่อเงินบ่อทองและผู้หญิงหน้าด้านคนนั้น เห็นทีเธอต้องจัดการมธุรสให้พ้นทาง
“ดูท่าว่าคู่หมั้นของคุณบูมจะอยากมาร่วมทานข้าวกับพวกเรานะคะ” เธอไม่ได้ตกใจหรือกลัว เพียงแค่ส่งยิ้มอ่อนแก่คนใจดำตรงหน้าอย่างจงใจ
“คุณบูม? นี่พี่บูมให้มันเรียกชื่อพี่สนิทสนมแบบนั้นได้ยังไง เราสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้วนะคะ”
“มันไม่ใช่เรื่องของหล่อน พิสุทธิ์ ผมขอตัวเคลียร์เรื่องก่อนนะครับ” บูรพายังคงโกรธเคืองผู้หญิงใจดำ สั่งฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กสาวใสซื่อบริสุทธิ์
“เชิญเลยค่ะพี่บูม เดี๋ยวรสนั่งรอดื่มไวน์ของเราสองคนก็ได้ค่ะ” มธุรสส่งสายตาหวานเชื่อมแก่ว่าที่สามีชาวบ้านต่อหน้าคู่หมั้นของเขา
ลับหลังร่างแกร่งของชายหนุ่มออกจากห้องอาหาร เหลือแค่สองสาวที่ประชันสายตาต่อกันไม่มีใครยอมใคร มธุรสรู้จุดอ่อนของพิสุทธิ์ เหยื่อสาวดี อารมณ์ร้าย โมโหง่าย เพียงสะกิดต่อมจุดอ่อนเธอนิดหนึ่งก็รีบร้อนมาทันที
“อย่าคิดว่าเป็นแค่ลูกสาวบุญธรรมของท่านดนูภพ จะมาทำตัวต่ำๆ จ้องจะแย่งว่าที่สามีของคนอื่น ทั้งๆ ที่รู้ว่าพี่บูมมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ยังกล้าหน้าด้านมาเสนอตัว เอ๊ย เสนอหน้าแก่พี่บูม” พิสุทธิ์ไม่ต้องเกรงใจใครหน้าไหนทั้งนั้น เพียงอยู่ด้วยกันสองคน แต่มธุรสยิ้มเยือกเย็น
“น่าแปลกนะคะคุณพิ รสพอรู้ว่าคุณกับพี่บูมเป็นคู่หมั้นคู่หมายตั้งแต่วัยเด็ก แต่ทำไมพี่บูมถึงไม่ยอมตกลงแต่งงานกับคุณ ทั้งที่คุณพิเองก็สวย หรือว่าสวยแต่รูป จูบไม่หอมหรือเปล่า”
“แกกล้าลองดีกับฉันใช่ไหมนังมธุรส รู้ไหมว่าฉันเป็นลูกใคร”
“คุณพิคงจะคิดว่าอำนาจอิทธิพลพ่อของคุณข่มขู่พวกผู้หญิงกลางคืนที่เข้ามาพัวพันกับพี่บูมได้ทั้งหมดเลยเหรอคะ แต่ขอโทษที มันใช้ไม่ได้ผลสำหรับฉัน”
ร้ายมาเธอก็ร้ายกลับ เพราะคนที่เธอต้องการแก้แค้นคือพิสุทธิ์สุดร้ายกาจเป็นคนแรก คนสั่งฆ่าเธอ!
“เธอเป็นใครกันแน่ นังรส”
น้อยคนนักที่รู้ลึกเบื้องหลังของบิดาตัวเองว่าทำธุรกิจมาเฟียสีเทาและคลับบาร์ชื่อดังเป็นเจ้าของของพ่อเธอเท่านั้น
“คุณไม่จำเป็นต้องอยากรู้มากว่าฉันเป็นใคร เอาเป็นว่าฉันรู้มากกว่าที่คุณคาดไม่ถึงก็แล้วกัน” มธุรสยิ่งสะใจลึกๆ เห็นหน้าซีดเผือกของหญิงสาวตรงหน้า
“อ้อ ฉันขอเตือนคุณพิเอาไว้อย่างหนึ่ง ถ้าคุณหญิงเภตรากับพี่บูมรู้ความจริงว่าว่าที่สะใภ้ผู้คิดชั่วสั่งฆ่าคนเพื่อผลประโยชน์ตัวเอง พวกคุณจะช็อคมากขนาดนั้น”
“แกพูดมันหมายความยังไง นังรส”
“คุณพิเองก็ย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจว่าต้องการอะไรจากครอบครัวของพี่บูม หวังว่าคุณจะไม่สมองเสื่อม ลืมง่ายดายนะคะว่าเคยพูดหรือกระทำอะไรเอาไว้บ้าง”
มธุรสแค่นยิ้มเย็นแก่ศัตรูหัวใจพร้อมเดินกรีดกรายออกจากห้องอาหาร ปล่อยให้คนที่มีความผิดแอบวิตกกังวลใจที่มีคนรู้จุดประสงค์ของตัวเอง
“ถ้านังนั้นบอกความจริงให้อีแก่นั่นล่ะ แผนการฮุบเหมืองทองของตระกูลอีแก่ของพ่อฉันก็ต้องพังน่ะสิ ไม่ได้! ต้องรีบจัดการ”
พิสุทธิ์รีบหยิบสมาร์ตโฟนกดเบอร์หาพวกลูกน้องมาเฟียผู้มีอิทธิพลเพื่อสั่งการจัดการผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาพัวพันบ่อเงินบ่อทองของเธอ
“จัดการผู้หญิงคนที่เพิ่งออกจากห้องอาหารของฉัน ไม่เอาให้ถึงตาย เอาให้แค่เสียโฉมก็พอ ทำตามที่ฉันสั่งก็พอ”
(ครับคุณหนู)
___________
มธุรสแอบอารมณ์เสียที่มีศัตรูหัวใจมาขัดจังหวะสานสัมพันธ์รื้อฟื้นความหลังของบูรพา เธอจะเป็นนางร้ายที่กลับมาทวงคนรักคืนจากหญิงสาวอำมหิต เวลานี้เป็นเวลาของเธอที่ต้องกลับมาเฉิดฉายอีกครั้ง ไม่ใช่เวลาเดือนมืดอย่างพิสุทธิ์
แผ่นหลังบอบบางรีบลดจังหวะการเดินเล็กน้อย รู้สึกว่ามีใครแอบสะกดรอยตามเธอมาจากร้านอาหารหรูนั้น
หญิงสาวใจแข็งพยายามจะเดินตรงรถยนต์ของเธอ แต่มีพวกชายฉกรรจ์เข้ามาขวางร่างบอบบางตรงหน้าเสียก่อน
“หยุดก่อนสาวน้อย”
“พวกแกเป็นใคร ฉันไม่เคยทำอะไรเอาไว้ให้พวกแกเลยนะ”
เสมือนภาพซ้อนนั้นย้อนกลับมาอีกรอบหนึ่ง เหตุการณ์เมื่อตอนที่เธอถูกพวกคนใจร้ายจับตัวไป ก่อนมีพวกชายฉกรรจ์กลุ่มเดียวกันมาซ้อม ทำร้ายผู้หญิงไม่มีทางสู้จนสภาพสะบักสะบอม วินาทีนั้นไม่มีแรงต่อสู้หรือขัดขืนแม้แต่น้อย ทว่าครั้งนี้มันไม่เหมือนแต่ก่อน
“เจ้านายของพวกฉันสั่งมาเอง เธอไปมีปัญหากับเจ้านายของพวกฉันอะไรหรือเปล่าล่ะ แม่สาวน้อย”
“เจ้านายของพวกแก ใคร?” มธุรสพอสงสัยอยู่บ้างว่าเป็นฝีมือของพิสุทธิ์
“จัดการมัน เจ้านายสั่งเอาไว้ว่าให้เอาเสียโฉมก็พอ”
“ว้าย ปล่อยนะ”
หญิงสาวถูกพวกชายฉกรรจ์ควบคุมลากตัวมาหลบเสาใหญ่ตรงลานจอดรถ ซึ่งเวลานี้ไม่มีใครลงมาแวะเวียนได้
พวกหน้าโจรโหดหยิบเอาน้ำกรดชนิดแรงออกมา ดวงตากลมโตเบิกตากว้างตกใจ ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงใจเลวจะคิดสั่งลูกน้องกล้าทำแบบนี้ แน่นอนถ้าหากน้ำกรดโดนหน้าเธอเต็มๆ ใบหน้าสวยงามจะเสียโฉม อัปลักษณ์ ไม่สามารถแก้ไขกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้
“อย่านะ อย่า” ใบหน้าหวานหวาดกลัวสุดขีดรีบบ่ายเบี่ยงหันหน้าหนีจากน้ำกรดที่กำลังจะสาดใส่
แต่...กลับมีแรงถีบจากร่างสูงใหญ่ปริศนาทำให้น้ำกรดสาดใส่พวกชายฉกรรจ์อีกคนยังยืนอยู่ข้างกัน
“โอ๊ย! แสบ ร้อน”
คนที่เธอคิดว่าจะช่วยกลับไม่มา แต่คนที่มาช่วยกลับเป็นคนที่เธอคาดไม่ถึง ไม่คิดว่าจะมาช่วยทันเวลา
“พี่ภัทร!”
- ผู้เขียน
