เสน่หารัก นางร้าย

บทนำ คนที่ถูกกระทำก่อน

'คนที่ตายไปแล้ว ไม่สามารถกลับมาอยู่ยืนตรงหน้าพวกคุณได้ ยกเว้นแต่ว่าคนที่พวกคุณเคยทำร้ายจะยังไม่ตาย!'

'พวกคนเลวต้องได้รับบทลงโทษสาสมจากเธอ มธุรส!'

รถยนต์คันหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่โตหรูหรา ร่างสูงใหญ่ของเจ้าของรถก้าวลงมาก่อนจะอ้อมไปเปิดประตูรถแก่หญิงสาวคนรักของเขา

ร่างบอบบางของหญิงสาวมองดูบ้านหลังใหญ่ตรงหน้า เธอไม่คิดว่าคนรักของตัวเองจะมีฐานะชาติตระกูลร่ำรวยมหาศาลมาก มากจนเด็กกำพร้ายากจน ไม่มีพ่อไม่มีแม่อย่างหล่อนจะเทียบเท่าเลยสักนิด

“เราเข้าไปข้างในกันเถอะ คุณแม่ผมรออยู่ในบ้าน”

มือใหญ่กุมมือเล็กของคนรักสาวสวยไร้เดียงสาเอาไว้แน่นเพื่อสร้างความเชื่อมั่นแก่คนรัก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาไม่มีวันปล่อยมือเธอหลุดไปแน่นอน

“พี่บูม ที่นี่บ้านใหญ่ของพี่จริงๆ น่ะเหรอคะ ผึ้งไม่คิดว่าบ้านจะใหญ่โตมากขนาดนี้” เป็นบุญตาของหญิงสาวนักที่ได้เห็นบ้านใหญ่โตราวกับปราสาท เธอรู้ดีว่าตัวเองอยู่ในฐานะต่ำต้อย

“บ้านของคุณแม่ของพี่เอง ท่านเป็นคนใจดี น้องผึ้งไม่ต้องเป็นกังวลอะไรนะ พี่จะเป็นคนพูดกับท่านเอง”

บูรพา หันมาส่งยิ้มแย้มแก่คนรักสาวของตัวเอง ชายหนุ่มเป็นลูกชายคนเดียวของคุณหญิงเภตรา เขากลายเป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เสน่ห์แรง เจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดัง มีพวกสาวเข้ามาแวะเวียนตลอดเป็นประจำ แต่คุณแม่ไม่ชอบ เพราะจัดแจงหาคู่หมั้นเอาไว้ให้ ลูกสาว เพื่อนสนิทของคุณหญิงเภตรา พิสุทธิ์ ผู้หญิงที่เพียบพร้อมทั้งงานบ้านงานเรื่อง ภายในใจลึกๆ ใครจะรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นร้ายกาจมากเพียงใด

“พี่บูมว่ายังไง ผึ้งก็ว่าอย่างนั้นแหละค่ะ”

เมื่อมีกำลังใจจากชายคนรัก น้ำผึ้งยิ่งกระชับกุมมือเขาเอาไว้แน่นกว่าเดิม

ทั้งสองสบตาต่อกันด้วยความรัก หวานเชื่อมซึ่งกันและกัน ก่อนที่บูรพาโอบเอวเล็กของคนรักเข้ามายังด้านใน

ชายหนุ่มพาคนรักมายืนตรงที่ห้องรับแขก ตรงหน้ามีร่างผู้หญิงวัยกลางคนกำลังนั่งรอลูกชายคนเดียวของท่าน หน้าตาหันมองหญิงสาวข้างกายลูกชายอย่างบอกบุญไม่รับ น้ำผึ้งสะอึกเล็กน้อยรีบก้มหน้าตาต่ำด้วยหวาดกลัวอำนาจของท่าน

สายตาของคุณหญิงเภตราหันจ้องร่างบอบบางด้วยความเหยียดหยาม เกลียดชัง ดูถูกดูแคลนพวกคนจน ท่านแอบจ้างสายสืบชีวิตของลูกชายกับผู้หญิงคนนี้มานานเกือบห้าปี จึงรู้ว่าบูรพาหลงเสน่ห์ความมารยาหญิงของผู้หญิงที่หวังจะจับผู้ชายรวย แต่...อย่าคิดว่าหล่อนจะได้สมหวังอย่างที่คิด!

“ถ้าแม่ไม่โทรไปตามลูกบูมกลับมาบ้าน ลูกคงจะระเริงกับเด็กเลี้ยงของลูกที่แอบซุกซ่อนเอาไว้อยู่ที่คอนโดล่ะสิท่า” คำพูดไม่เป็นมิตรแก่คุณหญิงเภตรา ทำให้ใครบางคนแถวนี้รู้สึกร้อนๆ หนาวๆ กับคำดูถูก เหยียดหยามแก่เธอต่อหน้า

“คุณแม่! ที่ผมมาหาแม่วันนี้ ไม่ใช่เพราะผมทำตามคำสั่งของคุณแม่ให้ทานข้าวเย็นกับคู่หมั้นที่แม่จัดหาให้ ผมจะมาบอกคุณแม่ว่า ผมจะแต่งงานกับคนที่ผมรักเท่านั้น และคนคนนั้นไม่ใช่พิสุทธิ์ของคุณแม่”

“ลูกบูมพูดหมายความว่ายังไง?!” คุณหญิงท่านตาถลึงแก่หญิงสาวคนนั้นด้วยความเกลียดชังสุดขีด

“ผมจะแต่งงานกับน้ำผึ้ง คนรักของผมในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้าครับ”

“ว่าไงนะ! ลูกบูม”

คุณหญิงเภตราช็อคหนัก อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก เมื่อลูกสะใภ้ที่ท่านคาดหวังเอาไว้อาจจะหลุดลอยไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ

“พี่บูม”

น้ำผึ้งเงยหน้าสบตามองสายตาคมกริบอันแรงกล้าของคนรักหนุ่ม เขาไม่เคยบอกเธอเรื่องการแต่งงาน แค่พาตัวเธอมาแนะนำตัวให้ว่าที่คุณแม่สามีรู้จักเท่านั้น

“ผมจัดเตรียมงานแต่งของผมเอาไว้แล้ว คุณแม่ไม่มีสิทธิ์มาขัดขวางความรักของผมกับน้ำผึ้ง ผมแค่มาบอกคุณแม่ให้รับรู้เท่านั้นเอง”

“....” วินาทีนี้คุณหญิงเภตราจุกเสียดในลำคอ พูดอะไรไม่ออก ในหัวมืดแปดด้านไปหมดเมื่อลูกชายกล้าดับฝันของเธอ

“อ้อ และผมจะพาน้ำผึ้ง คนรักของผมเข้ามาพักอยู่ที่นี่จนกว่าจะถึงงานแต่งงานของเราสองคน”

สายตาหวานเชื่อมหันมาจดจ้องเรือนร่างเย้ายวนใจ ตลอดเวลาที่คบกันมานาน เขาทำตัวเป็นสุภาพบุรุษที่แสนดี ไม่กล้าแตะต้องหรือล่วงเกินหญิงสาว น้ำผึ้งผู้อ่อนหวานเองก็อยากมอบความสาวบริสุทธิ์แก่ชายคนที่รักในคืนวันสำคัญสำหรับเราสองคนเท่านั้น

“พี่บูม ผึ้งเกรงใจ ให้ผึ้งกลับไปอยู่ที่ที่ผึ้งเคยอยู่ก็ได้ค่ะ” หญิงสาวเจียมเนื้อเจียมตน ไม่ต้องการอะไรจากเขาทำให้เกิดความน่ารัก น่าเอ็นดูมากขึ้น

“ไม่ได้! เธอต้องอยู่ที่นี่ ป้ายงค์ เอากระเป๋าของน้ำผึ้งไปเก็บเอาไว้ที่ห้องของผมนะครับ”

“ค่ะคุณบูรพา” ป้ายงค์ แม่บ้านใหญ่ของคุณหญิงเภตราขัดคำสั่งนายน้อยบูรพาไม่ได้

…

ข่าวที่บูรพา นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังที่เป็นเจ้าของห้างสรรพสินค้าชื่อดังออกตัวพาหญิงสาวต่ำต้อยเข้ามาแนะนำตัวแก่แม่เขารู้จักเผยแพร่ออกวงกว้างไปอย่างรวดเร็ว คนที่รู้ข่าวร้ายก่อนคือคู่หมั้นสาวสวยสุดเซ็กซี่ ดีกรีระดับนางแบบชื่อดัง พิสุทธิ์ ลูกสาวเพื่อนคนสนิทของคุณหญิงเภตรา

“พิไม่ยอมนะคะคุณแม่ พี่บูมต้องเป็นของพิคนเดียวเท่านั้น พี่บูมจะไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้!”

ร่างระหงสูงโปร่งของคู่หมั้นสาวของบูรพาชักสีหน้าบูดบึ้ง เมื่อรับรู้ข่าวจากคุณหญิงเภตราว่าคู่หมั้นตัวเองออกประกาศว่าจะแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นซึ่งไม่ใช่เธอ!

“แม่ไม่รู้จะทำยังไงดีหนูพิ ลูกคนนี้มันฟังแม่ซะที่ไหนล่ะ อยู่ดีๆ ก็พาหญิงอื่นเข้ามาอยู่ในบ้านแม่แถมยังจัดเตรียมงานแต่งเอาไว้เรียบร้อย แม่ไม่ยอมให้นังผู้หญิงชั้นต่ำมาเป็นลูกสะใภ้ของแม่เด็ดขาด”

“ถ้าเราขัดขวางสองคนนั้นไม่ได้ พิมีแผนค่ะ”

พิสุทธิ์ ผู้หญิงร้ายกาจซ่อนลึก ไม่มีใครรู้ว่าอำนาจมืดของครอบครัวเธอทำธุรกิจเป็นมาเฟียสีเทา

“แผน? หนูพิมีแผนอะไรอย่างนั้นเหรอ”

“เราก็เล่นตามน้ำไปก่อนนี่ค่ะ ยอมให้นังผู้หญิงหิวเงินคนนั้นเข้ามาอยู่บ้านนี้ จากนั้นเราก็จะได้โขกสับมันได้ง่ายดายขึ้น ดีไหมคะ”

“แม่ไม่เห็นจะดีตรงไหน กลับกันนังน้ำผึ้งมันจะได้ใจ เกาะลูกชายแม่กินนะสิ” คุณหญิงเภตราคิดว่าผู้หญิงยากจน เด็กกำพร้าเข้าหาลูกชายเธอเพื่อหวังเงินกันหมดทุกคนทั้งนั้น!

“เชื่อพินะคะคุณแม่ อีกไม่นานนังผู้หญิงหิวเงินคนนั้นต้องกระเด็นออกจากบ้านหลังนี้และออกจากชีวิตของพี่บูมของพิแน่นอน” พิสุทธิ์เก็บซ่อนสีหน้าความชั่วร้ายภายใต้ความสวยใส(ซ่อน)ไร้พิษสง

“แม่ร้อนใจอยากให้มันออกจากชีวิตลูกชายฉันเร็วๆ เสนียดจัญไรอยู่ในบ้านฉัน กำจัดยังไงก็ไม่ออกไปสักที!”

“อีกไม่นานเกินรอหรอกค่ะคุณแม่ นังน้ำผึ้งหน้าด้านคนนั้นจะต้องหายสาบสูญไปจากชีวิตพี่บูรพาตลอดชีวิต!”

…

ตลอดเวลาที่น้ำผึ้งอยู่บ้านหลังใหญ่โต เวลาคนรักของเธอออกไปทำงานที่บริษัท หญิงสาวถูกกลั่นแกล้งและถูกคุณหญิงเภตราและคู่หมั้นโขกสับอย่างหนัก เธอเจ็บกายที่ถูกพวกคนนั้นถูกทำร้าย กดขี่ แต่ก็ต้องอดทนพิสูจน์ความดีให้ว่าที่คุณแม่สามีเห็นว่าเธอรักลูกชายท่านด้วยความบริสุทธิ์ใจ ไม่ใช่หวังเพียงเพราะเงินของเขา

จนกระทั่งบูรพาต้องดูงานต่อที่ต่างจังหวัด ต้องห่างไกลจากคนรัก เขามีลางสังหรณ์แปลกๆ ว่าอาจสูญเสียเธอไปก็เป็นได้

คืนนั้นเป็นคืนที่น้ำผึ้งจดจำไม่มีวันลืม เมื่อพิสุทธิ์ คู่หมั้นสาวสุดร้ายกาจจ้างคนจับตัวเธอมายังห้องมืดทึบ ไร้แสงสว่าง จะเป็นใครไปได้อีก ถ้าไม่ใช่ว่าที่แม่สามีและคู่หมั้นสุดร้ายของบูรพา

“ฉันรู้นะคะว่าคุณหญิงแม่จงเกลียดจงชังฉัน จึงหาทางกลั่นแกล้งฉันทุกสารพัด แต่ถ้าพี่บูมรู้เรื่องนี้เข้า คุณหญิงจะเดือนร้อนนะคะ”

“เดือนร้อนเหรอ คนที่จะเดือดร้อนคงเป็นแกมากกว่า นังผู้หญิงเพศยา!” คุณหญิงเภตราโกรธเคืองหนักรีบดึงเส้นผมนุ่มของหญิงสาวรุนแรงจนเธอต้องร้องขอชีวิต

“โอ๊ย! คุณแม่ ผึ้งเจ็บ ฮึก”

แววตาคลอเบ้าอย่างเจ็บปวด น้ำตาไหลรินหยดอาบแก้มอมชมพู มีหรือคุณหญิงเภตราจะเห็นใจเสนียดจัญไรตรงหน้า

“อย่ามาสำออย! ฉันไม่ชอบ”

แรงผลักร่างบอบบางแสนบอบช้ำทั้งกายทั้งใจล้มลงบนพื้นเต็มแรงจนเจ็บปวดรวดร้าวระบมจนแทบไม่มีแรงลุกขึ้นมา

“คุณแม่ค่ะ เราเสียเวลากับมันมานานแล้ว พิว่าเราควรกำจัดนังน้ำผึ้งจากชีวิตพี่บูมตอนนี้เลยดีกว่าค่ะ” พิสุทธิ์สั่งลูกน้องของพ่อเธอเพื่อยิงผู้หญิงตรงหน้าหวังจะให้ตายตรงหน้า

“คุณแม่! พิสุทธิ์ จะทำอะไรคนรักของผม”

“พี่บูม!”