เสน่หารัก นางร้าย

บทที่2 มธุรส

บูรพายิ่งสงสัยในตัวหญิงสาวหน้าตาคล้ายคลึงกับน้ำผึ้ง คนรักเก่าของเขา เธอเป็นใครกันแน่ ถึงรู้จักชื่อคนที่เขารักได้โดยที่ตัวเองไม่ได้บอกอะไร

รถยนต์ของเขาแล่นมาจอดตรงหน้าบ้านใหญ่ของคุณแม่ท่าน ร่างเล็กของคู่หมั้นสาวสุดร้ายกาจรีบวิ่งออกมายืนต้อนรับคนที่เธอรัก แต่กลับไม่ได้รักตอบเพราะทนความร้ายกาจ ชั่วช้าไม่ไหว

“พี่บูม คุณแม่กำลังรอพี่บูมอยู่พอดีค่ะ” พิสุทธิ์ คู่หมั้นสาวของเขารีบควงแขนแกร่งทันที

“ปล่อย! ฉันขยะแขยงตัวหล่อน นังผู้หญิงชั่วช้า” เขาสะบัดแขนแกร่งออกจากมือสกปรกของคู่หมั้นสาว

พิสุทธิ์ฮึดฮัดใจไม่พอใจ รู้ดีว่าเวลาผ่านไปหนึ่งปี บูรพาไม่เคยลืมผู้หญิงหิวเงินคนนั้นได้เลย

“นังน้ำผึ้งมันก็ตายไปนานแล้ว ยังอาลัยอาวรณ์อะไรกับมันอีก!” อีกไม่นาน คุณหญิงเภตราจะบังคับลูกชายคนเดียวเข้าพิธีแต่งงานกับคู่หมั้นตัวเองแน่นอน

“อีกไม่นาน พี่บูรพาจะต้องมาเป็นของพิเพียงคนเดียวเท่านั้น!”

บูรพาเข้ามายังบ้านเจอคุณแม่เภตราคะยั้นคะยอร่วมนั่งทานข้าวกับคู่หมั้นสาว ทั้งที่ใจจริงเขาเอือมระอาผู้หญิงใจดำอำมหิตคนตรงหน้า สั่งฆ่าผู้หญิงอ่อนแอไม่มีทางสู้ได้โดยไม่สำนึกผิดกับสิ่งตัวเองกระทำลงไปสักนิด!

“เมื่อตอนที่ผมกำลังกลับมาบ้าน ผมเจอผู้หญิงคนหนึ่ง หน้าตาเธอคล้ายน้ำผึ้ง คนรักเก่าของผมเหมือนคนคนเดียวกันด้วยนะครับคุณแม่”

สิ้นเสียงคำพูดของลูกชายแสนดี เสียงช้อนส้อมกระทบตกลงมาจากมือของคุณหญิงเภตราพร้อมหน้าซีดเผือกลงชัดเจนของพิสุทธิ์

“เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเหมือนนังน้ำผึ้งที่ตายไปแล้วอย่างนั้นเหรอ เป็นไปไม่ได้!” คุณหญิงหน้าซีดเผือกลงเรื่อยๆ เรื่องนั้นพวกเธออุตส่าห์ลืมมันได้สนิทแล้วแท้ๆ

“ไม่มีทาง นังน้ำผึ้งมันตายเมื่อหนึ่งปีก่อน พิว่าผู้หญิงที่พี่บูมว่าอาจเป็นคนหน้าเหมือนก็ได้นี่ค่ะ ใช่ไหมคะพี่บูม” พิสุทธิ์ตีหน้าซื่อเอื้อมมือจับมือหนาใหญ่ของคู่หมั้น(บังคับ) แต่เขารังเกียจผู้หญิงใจดำอย่างหล่อน

“บางทีเธออาจจะยังไม่ตายก็ได้นะครับ เพราะผมยังไม่เจอร่างของน้ำผึ้ง ผมขอเตือนคุณแม่กับคู่หมั้นโปรดของแม่ให้ระวังตัวให้ดีนะครับ น้ำผึ้งอาจจะยังไม่ตายและอาจกลับมาแก้แค้นคนที่ทำร้ายเธอก็ได้!”

บูรพาแค่นยิ้มเยาะแก่คู่หมั้นสาวสุดร้ายกาจ มีพ่อทำธุรกิจมาเฟียสีเทาและมีอิทธิพลทั่วเมือง เขารู้จุดประสงค์ของคุณแม่ดีว่าอยากให้ลูกชายแต่งงานกับพิสุทธิ์โดยเร็วที่สุด

'จะให้ผมแต่งงานกับคนที่สั่งลูกน้องฆ่าคนรักของผมอย่างนั้นเหรอครับ ผมขอครองตัวเป็นโสดสนิท ไม่ขอมีคู่ครองตลอดชีวิตไปเลยดีกว่า!'

ลับหลังร่างสูงใหญ่ออกจากห้องอาหาร คนที่หวาดสั่นกลัวเห็นได้ชัดมากสุดคงเป็นคุณหญิงเภตรา เธอรอดพ้นคดีมาได้เพราะบารมีของพ่อพิสุทธิ์ช่วยคุ้มกะลาหัวเอาไว้ เป็นเพราะเหตุนี้จึงต้องการให้พิสุทธิ์กลายเป็นว่าที่ลูกสะใภ้โปรด

“หนูพิ ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นนังน้ำผึ้งจริงล่ะ มันอาจจะกลับมาแก้แค้นเราสองคนก็ได้นะ หนูพิ”

“คุณแม่อย่าวิตกกังวลก่อนเหตุไปเลยค่ะ นังน้ำผึ้งโดนคมกระสุนฝังในเข้าใส่ตัวมันถึงสองนัด มันไม่มีทางรอดมาได้แน่ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะหน้าตาเหมือนกันเฉยๆ ก็ได้ ถ้ามันรอดชีวิตจริง พินี่แหละจะทำให้มันตายคาที่ตรงนั้นเอง!”

พิสุทธิ์เอ่ยนึกถึงศัตรูเสี้ยนหนามหัวใจของเธอ ไฟริษยาสุมอกขึ้นมาอีกครั้ง ตลอดหนึ่งปีต่อมาหล่อนพยายามเสแสร้งทำตัวเป็นคนดีเพื่อเอาชนะใจคู่หมั้นตัวเอง แต่เขากลับไม่มองเธอเลยสักนิด เกลียดชัง ขยะแขยง หาว่าเป็นเสนียดจัญไร เป็นคนสั่งลูกน้องฆ่าคนรักของเขาจนถึงวินาทีนี้

“แต่พรุ่งนี้แม่ไม่ว่างนะหนูพิ เพราะบริษัทของคุณดนูภพมีงานเปิดตัวเจ้าของหุ้นส่วนรายใหญ่ของเขา แม่ได้รับคำเชิญมาด้วยละ” คุณหญิงเภตราเป็นลูกค้าประจำของบริษัทผลิตภัณฑ์น้ำหอมชื่อดัง

“พิก็ได้รับคำเชิญมาเหมือนกันค่ะ เพราะพ่อของพิเคยเป็นเพื่อนกับคุณลุงดนูภพ พิได้ยินข่าวว่าลูกชายของท่านกลับมาจากเมืองนอกแล้ว”

สายตาทอประกายแพรวพราวเมื่อนึกถึงลูกชายเจ้าของบริษัทชื่อดังไม่แพ้กับคู่หมั้น(บังคับ)ของเธอ

“หนูพิจะต้องกลายเป็นเจ้าสาวของบูรพา ห้ามสนใจลูกชายคนไหนอีกเด็ดขาด”

คุณหญิงเภตรารู้แววตาวิววับเป็นประกายแก่ว่าที่สะใภ้ออก ว่าสนใจลูกชายดนุภพออกนอกหน้านอกตา

“ค่ะคุณแม่ แต่พี่บูมไม่ยอมแต่งงานกับคู่หมั้นตัวเองสักที พิก็เลย...”

“แม่จะจัดการลูกชายตัวดีของแม่เอง หนูพิเตรียมตัวรอเป็นเจ้าสาวของลูกบูรพาได้เลย แม่อิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะหนูพิ” หญิงวัยกลางคนหน่ายเหนื่อยใจแก่ว่าที่สะใภ้สุดร้ายกาจ

“หึ! ทำเป็นใจเสาะ ฉันได้เข้ามาเป็นเมียของพี่บูมเมื่อไหร่ แกได้อกแตกตายแน่อีแก่!”

จุดประสงค์ของพิสุทธิ์ที่เข้ามาตีสนิทบ้านหลังนี้ตามคำสั่งคุณพ่อเธอ คือครอบครองบริษัทสามีของคุณหญิงเภตราที่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อห้าปีก่อน คุณพ่อเธอต้องการเหมืองทองและเพชรที่อยู่ภาคใต้ ซึ่งเป็นที่ดินของคุณหญิงเภตราแทบทั้งเหมือง

...........

มธุรสกุมมือตัวเองเอาไว้กับหัวใจที่เต้นแรงถี่กว่าเดิม กลับมาหัวใจพองโตอีกครั้งเมื่อหนึ่งปีที่ผ่านมา หญิงสาวคิดถึงชายหนุ่มอันเป็นที่รักอย่างสุดหัวใจ

ภาพวันแรกที่เราสองคนเจอกันครั้งแรกหลังจากห่างหายมาหลายเดือน พี่บูมของเธอยังครองตัวโสดสนิทเหมือนเดิม ไม่แต่งงานกับคู่หมั้นสุดเลวตามที่เคยซื่อสัตย์กับหัวใจตัวเอง

“ไม่ใช่แค่พี่บูมคิดถึงรส รสก็คิดถึงพี่บูมเหมือนกันค่ะ รอให้รสเอาคืนพวกคนเลวที่เคยทำร้ายรสจนเกือบตาย รสจะบอกความจริงทั้งหมดแก่พี่บูมด้วยตัวเอง พี่บูมรอรสอีกหน่อยนะคะ”

สายตาคมกริบลอบมองร่างเล็กของน้องสาวบุญธรรมที่มีความสุขทางใจด้านในห้องส่วนตัว เขารู้ดีว่าคนที่มธุรสรักมาตลอดคือบูรพา ลูกชายของคนที่เคยทำร้ายเธอจนเจ็บปวดทั้งกายทั้งใจ

ดนุภัทรเจ็บจี๊ดในอกแปลบๆ เมื่อเห็นสายตาหวานเชื่อมของมธุรสจดจ้องคนรักเก่า เขาเป็นแค่คนนอก เป็นพี่ชายบุญธรรมที่รักและหวังดีแก่น้องรส แค่นี้เขาก็มีความสุขของคนแอบรักมากพอแล้ว

“น้องรสคงจะรักผู้ชายคนนั้นสินะ ถึงไม่มีช่องว่างช่องนั้นเว้นไว้ให้กับพี่ภัทรคนนี้ซะบ้างเลย”

คนที่ตกภวังค์ความรักสักพักกลับกลายเป็นความเคียดแค้นแก่คนเคยทำร้ายเธอจนเกือบตายคาที่ตรงนั้นเมื่อหนึ่งปีก่อน ในเมื่อฟ้ายังเข้าข้างคนดี ให้โอกาสเธอกลับมาใช้ชีวิตเหมือนเดิมกับคนที่เธอรัก แต่..

“พวกมันเคยทำให้รสเจ็บ รสจะทำให้พวกมันเจ็บปวดและรับรู้รสชาติว่าการสูญเสียของรักของหวงมันเป็นยังไง คุณหญิงเภตรา พิสุทธิ์!”

_________

เช้าวันต่อมา

วันนี้เป็นวันสำคัญมากที่สุดในชีวิตของเธอมาก หญิงสาวแต่งตัวสวยสุดเซ็กซี่ เข้มแข็งกว่าเดิม จากเด็กกำพร้าที่ถูกพวกคนรวยดูถูก เหยียดหยาม เธอจะทำให้พวกคุณหญิงเห็นว่าวันนี้เป็นลูกสาวของมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยและมีชาติตระกูลมากที่สุด

“น้ำผึ้งผู้อ่อนแอคนเดิมมันตายไปแล้ว คนคนนี้คือมธุรส ผู้เปลี่ยนแปลงตัวเองที่แข็งแกร่ง ไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายอีกต่อไป!”

มธุรสตั้งใจว่าจะเดินหน้าแก้แค้นพวกคนเลวให้เจ็บปวดสาสมกับสิ่งที่เคยกระทำกับเธอครั้งในอดีตหลายร้อยเท่า แน่นอนว่าดนุภัทรไม่เห็นด้วยกับการแก้แค้นของน้องสาวบุญธรรม

เพียงเหตุผลเพราะเป็นห่วงความปลอดภัย เกรงว่าเธอจะไม่ปลอดภัยจากพวกคนเลวนั้น แต่เข้าใจความรู้สึกเจ็บปวดของมธุรสดีว่าเธอเคยถูกกระทำมาอย่างไรบ้าง

“น้องรส แต่งตัวเสร็จหรือยัง วันนี้มีงานสำคัญมากนะ”

ดนุภัทรอ้าปากค้าง ตกตะลึงความสวยสุดเซ็กซี่ของน้องสาวบุญธรรมที่ตัวเองแอบหลงรัก น้ำผึ้งหรือมธุรสของเขาสวยเป็นทุนเดิมแล้ว ยิ่งมาแต่งตัวแซ่บกว่าเดิมทำเอาใจแกร่งแอบเต้นระรัวมากขึ้น ละสายตาจากร่างระหงสวยสง่าราวพญาหงส์ตรงหน้าไม่ได้

สวยไร้ที่ติ...สวยจนแทบหยุดลมหายใจ

“พี่ภัทร รสแต่งตัวเสร็จแล้วค่ะ มองอะไรในตัวรสเหรอคะ”

“มองน้องสาวของพี่ที่ดูสวยแซ่บขึ้น สวยจนพี่เกือบจำน้องรสไม่ได้”

“รสต้องแต่งตัวให้ดูเด่นอยู่แล้ว พวกมันจะได้ไม่ต้องมาดูถูก เหยียดหยาม มธุรสคนนี้ได้อีกว่าเป็นแค่เด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่”

#พระเอกตัวจริงไม่ใช่บูรพานะคะ