“คุณรส คุณมธุรส”
บูรพาเรียกชื่อคนที่จมปลักความแค้นเต็มอก เขาแปลกใจทำไมเธอถึงมีอาการแปลกเห็นสวนดอกไม้ที่อยู่ตรงนั้น
“คุณบูรพา”
มธุรสฉีกยิ้มกว้างแก่ชายหนุ่มที่เป็นคนรักในอดีต เธอพยายามทำตัวให้เป็นปกติไม่ให้เป็นที่น่าสงสัยแก่บูรพา
“คุณรสเคยมาที่นี่เหรอครับ ผมเห็นสายตาของคุณรสเหมือนรู้จักและคุ้นเคยกับที่นี่มาก่อน”
“ทำไมคุณบูมถึงถามรสแบบนั้น รสไม่เคยมาที่นี่เลยค่ะ สักครั้งก็ไม่เคยมา!”
“ดีเลยครับ เพราะผมจะนำพาเที่ยวคุณรสชมบ้านหลังนี้ ผมคิดว่าเพื่ออนาคต ผมอาจจะสร้างเรือนหอไว้กับคนที่ผมรัก ซึ่งก็คือคุณรส”
แววตาหวานเชื่อมหันมองทางร่างบางตรงข้างกายอย่างไม่ปิดบังความรู้สึกของตัวเอง
“เร็วเกินไปหรือเปล่า คุณบูมยังไม่ได้ถอนหมั้นจากคู่หมั้นของตัวเองเลยนะคะ เรื่องของเราค่อยเป็นค่อยไปดีกว่าค่ะ” ตอนนี้เอาเรื่องแก้แค้นของเธอเป็นหลัก แล้วถึงเวลานั้นเธอจะมีความสุขกับคนรักก็ยังไม่สาย
“สำหรับผมไม่เ
