ผ่านมาจนถึงเดือนสุดท้ายของการตั้งท้อง เป็นช่วงที่หมอนัดเทียนษาบ่อยกว่าปกติในไตรมาสสุดท้าย และเป็นผมเองที่เสนอหน้าพาแม่ของลูกมาโรงพยาบาลทุกครั้งทั้งที่เธอไม่เต็มใจ
“คุณจะมาทำไม ฉันอยากมากับพี่ปกป้อง”
นั่นคือคำพูดที่เธอเคยชักสีหน้าและน้ำเสียงใส่ผมในตอนที่ผมเป็นฝ่ายมาส่งเธอด้วยตัวเองในสองสามครั้งแรก ทำให้เธอไม่ได้มากับคนที่เคยพาเธอมาตลอดก่อนหน้า
แต่ผมจะทำอะไรได้นอกจากทำตัวหน้าด้านเพราะอยากดูแลเธอ อยากดูพัฒนาการไตรมาสสุดท้ายของลูกก่อนจะคลอดออกมา
ยังดีที่เธอเบื่อจะพูดเลยปล่อยให้ผมมาด้วยแทนตลอด ส่วนนายปกป้องยอมถอยเพราะถือว่าเด็กเป็นลูกของผม การให้ผมได้รู้เห็นก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร จะมีก็แค่เรื่องเดียวที่แสดงออกชัดเจนถึงการไม่ให้ล้ำเส้น นั่นก็คือ เทียนษา
“น้องแข็งแรงมากนะคะ ช่วงนี้คุณแม่ก็สังเกตอาการตัวเองให้ดี ๆ เพราะบางกำหนดคลอดอาจจะคลาดเคลื่อนได้อยู่ที่ร่างกายคุณแม่และตัวเล็กด้วยไม่ใช่
