เทียนษา
“เมื่อไหร่คุณแม่จะตื่นน๊า ไม่รู้หรือไงว่าน้องทอฝันหิวนมแล้ว” เสียงเข้มนุ่มลึกดังขึ้นไม่ไกลจากหูของฉัน เป็นการปลุกให้ฉันตื่นจากการหลับไหลได้อย่างดี
ฉันขยับเปลือกตาขึ้นด้วยความอ่อนเพลียหลังจากตัวเองพึ่งผ่านความเจ็บปวดมาก่อนหน้านี้ แต่มันเป็นความเจ็บปวดที่สวยงาม เพราะ
“คุณวิน” ฉันลืมตาขึ้นทันทีหลังจากจำได้ว่ามีลูกน้อยรออยู่ ก่อนจะเรียกคุณนาวินที่กำลังอุ้มลูกตัวเล็กอยู่ในมือ
“ตื่นแล้วหรอ” เขาถามฉันขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยื่นมือข้างหนึ่งมากดปรับเตียงให้ฉัน
“ลูกมานานหรือยังคะ” ฉันถามขึ้น เขาส่งยิ้มให้ก่อนจะส่งลูกมาให้ฉันอุ้ม
“พึ่งมาสักพักนี่แหละ” เขาตอบออกมาด้วยรอยยิ้มตลอดเวลา
“ลูกแม่” ฉันเรียกเด็กน้อยในอ้อมแขนตัวเองออกมาด้วยรอยยิ้ม ไม่คิดเลยว่าเก้าเดือนที่รอคอยจะได้สิ่งมีชีวิตที่น่ารักแบบนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ฉันพูดไม่ออกเหมือนกัน มันวิเศษมากจริง ๆ
“หนูหิวนมแล้วค่ะ” คุณนาวินรู
