“อ๊ะ!” อิสลินร้องได้เท่านั้นแขนทั้งสองข้างก็ถูกคนอารมณ์ร้ายดึงออกและจับตรึงไว้เหนือศีรษะ ขาเรียวถูกแยกออกห่างด้วยขาแข็งแกร่งเหลือก็แต่เพียงใบหน้างามแสดงอาการเจ็บปวดและทรวงอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงบนเรือนร่างสั่นสะท้านจากลมหายใจอันหวั่นหวาดของหญิงสาว
“พูดออกมาสิ...ว่าได้โปรด”
เซอร์เรนัล์ฟก้มลงกระซิบข้างใบหูขณะหญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น น้ำเสียงห้าวนั้นเบาทว่าเยือกเย็นและน่าหวั่นเกรงยิ่งนัก
“เพราะนี่เป็นการลงโทษชนิดที่คุณจะลืมไม่ลงเลยทีเดียว!”
“ไม่! ฉันจะไม่ร้องขออะไร จะไม่ขอความเห็นใจจากคุณ!”
อิสลินร้องไห้พลางส่ายหน้าไปมา เรือนผมที่ถูกรวบไว้ด้านหลังหลุดออกมาจนยุ่งสยายอยู่บนไหล่ขาวเนียน เขาทำให้เธออดสูตัวเองเป็นที่สุดกับบทลงทัณฑ์สวาทที่กำลังจะเริ่มต้น เธอหนีไม่ได้อีกแล้วทว่าหัวใจดวงนั้นกลับยังดึงดันไม่ยอมย่อถอย
“วันหนึ่งฉันจะไปจากที่นี่ ไปในที่ที่ไม่ต้องเจอคุณอีกตลอดชีวิต!”
