ป้าลิลลี่ยืนมองคนสองวัยที่ดูเหมือนพ่อกับลูกนั่งที่โต๊ะอาหารในตอนเช้าท่ามกลางบรรยากาศอุ่นไอแดด ร่างสูงนั่งนิ่งมองร่างเล็กซึ่งอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามตักซุปเข้าปากจิ้มลิ้มคำหนึ่งแล้วป้อนคุ๊กกี้ให้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่สลับกันไปทำให้อาหารเช้าในถ้วยไม่พร่องสักที
“แด๊ดดี้ขา...อีวี่อยากไปหามามี้ค่ะ”
เด็กญิงแก้มยุ้ยที่วันนี้ปล่อยผมนิ่มลื่นประกายทองสยายเอ่ยขึ้นก่อนหยิบตุ๊กตาหญิงสาวแสนสวยขึ้นมาป้อนขนมบ้าง
“มามี้ของอีวี่ไม่ค่อยสบาย สักพักถ้ามามี้หายดี แด๊ดดี้จะพาหนูไปนะจ๊ะ”
“อือ...แล้วมามี้อยู่กับใครล่ะคะ ก็เวลามามี้ไม่สบายอีวี่นี่ล่ะค่ะที่เฝ้ามามี้”
แววตาไร้เดียงสาฉุดทิฐิแข็งกล้าให้คลายลง เขาอาจใจอ่อน ทว่ายังไม่ใช่ตอนนี้ เวลาที่เขาไม่อยากให้อิสลินออกมาพบใครทั้งสิ้น ชายหนุ่มแค่อยากปราบพยศคนถือดีทั้งที่เขาก็ปวดใจไม่น้อยไปกว่ากัน เซอร์เรนัล์ฟเพิ่งกลับจากบ้านไม้หลังนั้นเมื่อตอนฟ้าสางและเห็นว่าหญิงสาวไม
