“อีวี่เป็นลูกของฉันค่ะไคลน์...เขาเป็นสมบัติของฉันและจะไม่มีวันยอมให้คุณทำลายสิ่งมีค่าสุดท้ายที่ฉันเหลืออยู่ในชีวิต!”
“ทำไมเมื่อก่อนคุณไม่คิดแบบนี้ล่ะอีฟ”
ชายหนุ่มดึงร่างนั้นเข้ามาชิดอก ดวงตาสีฟ้าเข้มข้นคลั่กเมื่อความโกรธทะลุถึงจุดเดือด อดีตใช่แต่ฝากรอยแผลบาดลึกแต่ยังหลอมเลือดเนื้อของเทพบุตรจนกลายเป็นจอมซาตานเต็มคราบ
“คุณรู้จักที่จะหวงแหนความรักของตัวเองไว้ด้วยหรือ ผมคิดว่าคุณจะไม่เคยนึกถึงใครและไม่เคยเห็นลมหายใจของคนอื่นมีค่า”
“ทำไมจะไม่ล่ะคะ ไคลน์!”
ในเมื่อลมหายใจของเธอมีแต่เขาตลอดมา...อิสลินได้แค่คิดเพราะมันคงสายเกินไปสำหรับคำว่าให้อภัย และไม่ว่าจะทำเช่นไร เซอร์เรนัล์ฟ คนที่เธอรักก็ไม่มีวันหวนกลับมา
“ได้โปรดเถอะค่ะ” เสียงสั่นเครืออ่อนลง “ปล่อยฉันกับลูกไป จะให้ฉันทำอะไรก็ได้แต่อย่ากักขังเราไว้แบบนี้”
“ทำอะไรก็ได้อย่างนั้นหรือ?” เซอร์เรนัล์ฟหรี่ดวงตาคมกริบทั้งที่ความแค้นยังแน่นอยู่ใ
