ร่างแน่งน้อยแตะเบรคกะทันหันเมื่อจู่ ๆ มีรถอีกคนแล่นตัดหน้า อิสลินรีบหันไปทางอีวี่ซึ่งยังหลับอยู่ หญิงสาวผ่อนลมหายใจเบา ๆ โชคดีที่เธอคาดเข็มขัดนิรภัยให้ลูกทำให้หนูน้อยไม่รู้สึกถึงแรงกระชากจากการเบรค
“โอ...ไม่” หญิงสาวครางออกมาด้วยความพรั่นพรึงเมื่อเหลียวกลับมาและมองไปทางกระจกด้านหน้าก็เห็นว่าใครกำลงก้าวลงจากรถเล็คซัสสีดำเป็นมันปลาบที่จอดติดเครื่องห่างไปไม่ไกล มันดูเหมือนอุบัติเหตุริมถนนหากไม่มีรถวิ่งเข้ามาจ่อท้ายคันหนึ่งในขณะที่อีกคันเคลื่อนมาจอดขนาบข้าง อิสลินจับพวงมาลัยแน่นด้วยมือสั่นเทาและเรียวปากระริก อากาศรอบ ๆ กำลังเย็นลงเมื่ออัสดงลาลับขอบฟ้า ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีกรมท่าเดินเข้ามาหยุดข้างรถก่อนเคาะกระจกเรียกคนด้านใน หญิงสาวนั่งนิ่งอยู่นานก่อนลดบานกระจกลงและเป็นจังหวะเดียวกับที่เซอร์เรนัล์ฟก้มลงมา
“กำลังจะไปไหนหรือ อีฟ...ผมมารับคุณกับลูกกลับบ้าน”
“ถ้าฉันไม่กลับล่ะคะ” อิสลินตอบน้ำเส
