ชาติหันมายิ้มให้มะปราง ยกมือขึ้นวางบนศีรษะเล็กของหญิงสาวและโยกเบาๆ เป็นการให้กำลังใจ คนที่ยืนทำสีหน้าวิตกกังวล ทั้งที่ความจริงไม่มีอะไรต้องกังวลด้วยซ้ำ
“พี่” ความมั่นใจ ตั้งใจ ที่มีมาจากบ้านก่อนหน้า ค่อยๆ ลดทอนลงทีละนิด เมื่อมาถึงหน้าบ้าน
“ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น พี่อยู่ข้างหนูตรงนี้แล้ว เชื่อใจพี่” ความอบอุ่นแผ่ซ่านเข้าไปในหัวใจ ชาติไม่ใช่ผู้ชายอ่อนโยน แต่ชาติคือผู้ชายอบอุ่น อยู่ด้วยแล้วสบายใจ รู้สึกปลอดภัยสำหรับมะปราง
“จ้ะ”
ทั้งสองเดินเคียงข้างกันมายังหน้าบ้านที่เปิดประตูไว้ น้าผ่อนที่รออยู่ก่อนแล้วก็รีบเดินออกมารับคนทั้งสอง พร้อมกันนั้นก็ยกมือรับไหว้ชาติ
“ไหว้พระเถอะพ่อหนุ่ม”
“พ่อไปไหนน้าผ่อน” ชะเง้อคอมองเข้าไปในตัวบ้าน
“อยู่หลังบ้าน น้าบอกให้แล้วนะ ว่ามะปรางจะมาหา ทำหูทวนลมไม่สนใจ แต่เห็นตื่นแต่เช้าไปตลาด ซื้อของมาเยอะแยะเลย ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันนะ พ่อเราเขารักเรามาก และพ่อเราเอ
