“พี่ หนูไปซื้อกาแฟมาให้” คนอยากดูแล ยื่นแก้วกาแฟที่ไปซื้อมาจากร้านปลาให้ชาติด้วยรอยยิ้มสดใส ส่วนคนที่ถูกดูแลก็ก้มหน้าก้มตาซ่อมรถ ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาสนใจแก้วน้ำที่ถูกยื่นให้แต่อย่างใด
“พี่ หันมากินก่อนมันจะละลาย”
“เอาวางไว้ก่อนพี่มือเปื้อนอยู่” เพราะอีกแค่นิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว ชาติจึงอยากทำตรงนี้ให้เสร็จ
แต่มะปรางกลับเกิดอาการน้อยใจขึ้นมา ที่ความหวังดีอยากให้ชาติได้กินกาแฟเย็นๆ ตอนนี้ถูกละเลยไม่สนใจ แต่ก็ยังไม่ละความพยายาม
“เดี๋ยวหนูป้อน พี่หันหน้ามาดูด”
“ไม่เอา เอาวางไว้ก่อน”
“เอาวางไว้เดี๋ยวน้ำแข็งมันละลายจะไม่อร่อยนะพี่ นะพี่ชาติหันมากินก่อน”
“ปราง พี่ขอทำตรงนี้เสร็จก่อนได้ไหม! ทำไมต้องเซ้าซี้ด้วย” เผลอขึ้นเสียงใส่คนที่เซ้าซี้เอาแต่ใจ
คนถูกต่อว่าหน้าเจือนไป ความน้อยใจไหลมากระแทกเข้าที่หัวใจจนเจ็บ เกิดเป็นน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมา
“หนูขอโทษ เดี๋ยวหนูเอาไปวางไว้บนหลังตู้เครื่องมือให้นะ”
