อาหยงเดินหลบไปตามคำสั่ง ไป๋ซูเม่ยแสร้งทำเป็นเดินไปใกล้ ๆ พวกมันและทำบางอย่าง นางแอบหยิบเมล็ดถั่วจากถาดของชาวบ้านที่วิ่งผ่านไปในมาเก็บไว้กำมือหนึ่งและเริ่มจัดการพวกมันทันที
“ฟิ้ว….ฟิ้ว…ฟิ้ว ๆๆ”
“อ๊ากกก!!! ลูกพี่ หูข้า!!…”
“อ๊าก!! ตะ…ตาของข้า ผู้ใดกัน!!”
พลังปราณผสมกับความแค้นของไป๋ซูเม่ยถูกรวมไปกับแรงที่พุ่งไปที่รูหูและลูกตาของพวกเหล่าอันธพาลของเสวียนอวี่ พวกมันถูกถั่วของนางโจมตีจนแก้วหูทะลุและเริ่มมีเลือดไหลออกมา
หลายคนโดนไปที่ตา เลือดที่พุ่งออกมาจากดวงตานั้นทำให้รู้ว่าตาพวกมันบอดในทันที จางอู่ถึงกับตกใจและคาดไม่ถึง เพียงแค่พริบตาเดียวคนของเขาก็ถูกทำร้ายจนหมดเหลือเพียงเขาคนเดียวยืนอยู่กลางถนน
“ผู้ใดกัน ช่างกล้าเหิมเกริมต่อต้านข้างั้นหรือ เผยตัวออกมา!!”
ไป๋ซูเม่ยเพียงแค่เดินกลับมาที่อาหยงอยู่และสลัดถั่วที่เหลือในมือไปทางจางอู่ เสื้อผ้าของเขาก็ฉีกขาดจนถูกถอดออกจนหมดเป็นที่น่าอับอายต่
