ไป๋ซูเม่ยยิ้มให้เขาและนึกขำกับท่าทีนี้ เขาไม่เก่งเอาเสียเลยเรื่องเล่ห์เหลี่ยมในการเข้าหาสตรี แต่ท่าทีตรงไปตรงมาเช่นนี้กลับทำให้นางชื่นชมยิ่งนักเพราะดูไม่มีเล่ห์เหลี่ยมและไม่ได้ทำเพื่อผลประโยชน์แอบแฝง “ดูแลท่านมาเกือบหนึ่งเดือน เลี้ยงอีกสักมื้อข้าคงไม่จนลงหรอกเจ้าค่ะ อยู่กินด้วยกันหลาย ๆ คนก็สนุกดีเช่นกัน” นานแล้วที่นางมิได้กินอาหารร่วมกับคนอื่นด้วยสีหน้าที่มีความสุขเช่นนี้ แม้ว่าจะมีเพียงแค่เว่ยเฟิงหรงเพียงคนเดียวที่นั่งกินข้าวกับนางแต่ก็มีเรื่องเล่ามากมายที่นางไม่เคยรู้มาก่อน เขาเป็นผู้ที่เล่าเรื่องได้น่าสนใจมากทีเดียว “อาหารอร่อยมากเลยอาหยง เจ้าน่าจะเปิดร้านได้เลยนะ” “ขอบคุณที่ชมเจ้าค่ะคุณชายเว่ย คุณหนูเองก็เคยพูดเช่นนั้นเหมือนกันพอได้ยินพวกท่านชมบ่อย ๆ ข้าเองก็เริ่มคิดแล้วนะเจ้าคะ” พวกเขาเดินมาส่งเว่ยเฟิงหรงจึงได้เดินคุยกันมาจนถึงหน้ารถม้า “จริงสิพรุ่งนี้เช้าข้าจะมารับเจ้านะ” “ได