“ท่านหมายความว่า….เช่นนั้น!! ผู้ที่ส่งคนไปลอบสังหารท่านเมื่อครั้งก่อน!!”
“ใช่ เดาไม่ยากว่าน่าจะเป็นองค์ชายสี่เสวียนอวี่ เพราะเขาส่งคนมาสังหารข้าครั้งนี้นับเป็นครั้งที่เท่าใดก็จำไม่ได้แล้ว”
“เจ็ด”
“หืม…เจ้าว่าอะไรนะ”
“ข้า….”
นางย่อมรู้ดีเพราะนางก่อนหน้านั้นเป็นผู้ที่จัดการส่งนักฆ่าไปสังหารเขา แต่โชคดีที่ล้มเหลวทุกครั้งจนมาถึงครั้งนี้ที่เขาเกือบเอาชีวิตไม่รอด ดังนั้นครึ่งหนึ่งก็เป็นความผิดของนางเช่นกันที่เคยช่วยเสวียนอวี่เอาชีวิตเขา ครั้งนี้นางจะขอคิดบัญชีแค้นทั้งของนางและของเว่ยเฟิงหรงรวมกันกับคนชั่วผู้นี้!!
“มือของท่าน!!…”
นางจับมือที่แดงเพราะถูกลวกซึ่งน่าจะเกิดจากการแกะก้างปลาให้นางขึ้นมาดู เขาใช้อีกมือหนึ่งบีบแก้มของนาง
“ไม่ต้องห่วงหรอกเดี๋ยวพอไปแช่น้ำเย็นก็หายแล้ว รีบกินเถอะข้าจะพาเจ้าไปส่งที่จวน พรุ่งนี้เรานัดกันว่าจะไปเที่ยวในเมืองมิใช่หรือ เจ้าไม่อยากไปดูผลงานของตัวเองในคืนนี
