@ เช้าวันใหม่
บัดนี้คนเป็นพ่อได้ฟื้นลืมตาขึ้น ไล่สำรวจรอบสถานที่อยู่ถึงรู้ว่าตัวเองเข้าโรงพยาบาล พอเหลือบมองบริเวณด้านข้างเตียง ที่มีลูกสาวนอนหลับพร้อมจับเขาไว้ตลอด เปลือกตากลมยังเห่อบวมเหมือนผ่านการร้องไห้หนักหน่วง จิตใจแกร่งสะท้านหวั่นไหว เขาเกือบไม่ได้เห็นความสำเร็จเธอเลย
"พลอยลูก~ " ทศพลเอ่ยเรียกคนนอนหลับเบาๆ ไม่กล้าขยับมากหนักเพราะรอบกายมีแต่สายเครื่องมือเต็มไปหมด
"พ่อ...พ่อฟื้นแล้ว พ่อเป็นยังไงบ้างพลอยเป็นห่วงที่สุดเลย" ลูกสาวที่เพิ่งลืมตาขึ้น เอ่ยบอกอย่างดีใจพลางเอื้อมมือกดสัญญาณเรียกเจ้าหน้าที่ พอเห็นบิดาส่งยิ้มให้ เธอแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหวโผล่โอบกอดแน่น ความคิดช่วงก่อนเผลอหลับไปละลายหายทันที
"พ่อหายใจไม่ออกพอดี อะไรจะดีใจขนาดนั้นล่ะลูก" น้ำเสียงอบอุ่นพูดบอก เขาเลี่ยงบรรยากาศชวนเศร้าด้วยการชี้มือไปที่แก้วน้ำ เหมือนคอแห้งกระหายจัด
"พลอยกอดแน่นไปใช่ไหม เดี๋ยวทยอยกอดก็ได้ งั้นพ
