ตอนที่ 38 ไม่มีอะไรติดค้าง
วิชาสุดท้ายอาจารย์ไม่ได้เข้าสอนแต่มีงานให้นักศึกษาทำและส่งในคาบเรียน มิรินทำงานเสร็จแล้วก็นั่งรอเพื่อน เพราะหัวข้อที่ได้มานั้นไม่เหมือนกันพิ้งค์จึงทำเสร็จช้ากว่าเธอ
ครืด~
เสียงแจ้งเตือนจากเครื่องมือสื่อสารเรียกให้คนที่กำลังช่วยเพื่อนหาข้อมูลอยู่นั้นหันมาสนใจ มิรินหยิบมือถือเครื่องใหม่ของตัวเองที่พ่อเพิ่งซื้อให้ขึ้นมาดูก่อนคิ้วเรียวสวยจะขยับเข้าหากัน
ใต้หล้า : อยู่ใต้ตึกตรงบันใดไปลานจอดรถ มาหน่อย
เธอไม่ได้เปิดอ่านแต่ก็เห็นข้อความล่าสุดของเขาที่เพิ่งส่งมาจากแถบแจ้งเตือน ตั้งแต่ตอนนั้นเธอก็ไม่ได้ตอบข้อความของเขาเลย มันดูเป็นคนเนรคุณหรือเปล่าเธอก็แอบคิด แต่เธอแค่ไม่กล้าคุยกับเขา เพราะกลัวความรู้สึกตัวเอง ไม่อยากร้องไห้เพราะอีกเขา
สุดท้ายมิรินก็เลือกที่จะหนีอีกเช่นเคย เธอเก็บโทรศัพท์มือถือเข้ากระเป๋า ทั้งที่ในใจยังคงตั้งคำถามว่าเขาอยู่ตรงนี้จริงหรือเปล่า แล้วถ้า
