หลายวันผ่านไป พิลาสินีมีหน้าที่เพิ่มมาอีกหนึ่งอย่างคือต้องคอยเอาโทรศัพท์ไปให้มาลีคุยตลอดเวลา เพราะไทเลอร์วิดีโอคอลมาหาลูกสาวทุกวัน วันละสามครั้งก่อนกินข้าวบางครั้งคนบ้าเห่อลูกยังโทรมาขอคุยกับลูกก่อนนอน
“มาลีกินข้าวแล้วค่ะ วันนี้มามี้ทำข้าวผัดกุ้งใส่แครอทให้กินค่ะ”
“อร่อยไหมครับมาลี”
“อร๊อย อร่อยค่ะ แต่พิซซ่าจากสวรรค์ของแด๊ดดี้ก็อร่อยเหมือนกันค่ะ” เสียงหนูน้อยตอบคนในโทรศัพท์แล้วยังหัวไวพูดเอาใจไทเลอร์ทำให้ผู้เป็นพ่อหัวเราะเสียงดังอย่างมีความสุข
“พรุ่งนี้มาลีจะได้มากกว่าพิชซ่าอีกครับ”
พิลาสินีอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อลูกชมอาหารฝีมือเธอแต่ก็แอบน้อยใจนิดหน่อยเหมือนมาลีก็จะเห่อกับการมีพ่ออยู่ไม่น้อย ตอนนี้เธอนั่งอยู่ตรงโต๊ะทำงานกำลังกดส่งงานที่แปลเสร็จเรียบร้อยแล้วให้ผู้ว่าจ้างเพื่อที่จะได้รับเงินหลังผู้ว่าจ้างตรวจงานเสร็จ
เธอทำงานแต่สายตาก็คอยมองลูกสาวตลอดว่าคุยอะไรกับคนเป็นพ่อ เพราะเธอกลัวว่
