1
1188 คำ
ศูนย์สุขภาพชายแห่งหนึ่ง เป็นคลีนิคไม่ใหญ่แต่ขึ้นชื่อว่าผู้ชายที่มีปัญหาเกี่ยวกับสุขภาพหากได้รับการรักษาที่นี่ จะกลับไปเป็นปกติดีแทบทุกคน เพราะเป็นคลีนิคไม่ใช่โรงพยาบาลชั้นเลิศแบบที่เคยรักษามาทำให้ไทเลอร์ เครกมหาเศรษฐีเพลย์บอยหนุ่มถึงไม่เคยคิดจะมาใช้บริการ แต่ล่าสุดเขาได้พบกับเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูลและยังคบหากันอยู่มาเล่าให้ฟัง
เพื่อนของเขามีปัญหาที่ตรงข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง ด้วยความเป็นซี้ปึกคุยกันได้ทุกเรื่อง เพื่อนของเขาเคยเล่าให้ฟังครั้งสุดท้ายที่งานเลี้ยงรุ่นว่า มีปัญหาเรื่องอาการแข็งตัวช้าและขนาด จนทำให้แฟนสาวไม่พอใจ แต่หลังจากได้รับการรักษาแล้วก็กลับมาเป็นปกติ และที่สำคัญดีกว่าเดิมมาก
ดังนั้นไทเลอร์ เพลย์บอยหนุ่มที่สาวๆ ทุกคนการันตีว่าโปรไฟล์ดีเยี่ยมแต่กลับมีปัญหาเรื่องในร่มผ้า ที่บังเอิญมีมากจนทำให้ผู้หญิงกลัว แม้ว่าการรักษาที่โรงพยาบาลจะเห็นผลอยู่บ้าง แต่ไทเลอร์ก็อยากจะหายจากโรคนี้เร็วๆ เมื่อได้ผลการันตีจากเพื่อนที่เชื่อถือได้ ก็ทำให้ไทเลอร์ตัดสินใจลองมาพบแพทย์ที่นี่โดยให้เลขาของเขาทำการนัดหมายเอาไว้เป็นที่เรียบร้อย
เมื่อไทเลอร์มาถึงเขาถึงกับยืนงง ผู้ชายหลายวัยกว่าสามสิบคนนั่งรอเรียกคิวเป็นเครื่องการันตีได้ระดับหนึ่งว่าคลีนิคแห่งนี้คงจะรักษาผู้ชายที่มีปัญหาได้ผลดีระดับหนึ่งเลยทีเดียว ไทเลอร์ไม่ได้แสดงตัวตนหรือใช้สิทธิพิเศษใดๆ เขานั่งรอจนถึงคิว เมื่อพยาบาลเรียกชื่อให้เข้าไปพบแพทย์ ไทเลอร์จึงเดินเข้าไปในห้องตรวจด้วยรอยยิ้มแห่งความหวัง แต่แค่เพียงเขาพบแพทย์เจ้าของไข้นั่น ก็ทำให้เขารู้ว่า เขาอยากย้อนเวลากลับไปสักห้าวินาทีก่อนหน้านี้ เพราะเขาจะไม่มีทางเดินเข้ามาในห้องนี้ แต่จะหันหลังกลับขึ้นรถและไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว
‘พิลาสินี วอร์วิค’ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญด้านสมรรถภาพทางเพศชายกำลังอ่านแฟ้มประวัติคนไข้ จากนั้นเธอก็เงยใบหน้าสวยเฉี่ยวเกินที่จะเป็นคุณหมอขึ้นมา
“สวัสดีค่ะคุณไทเลอร์ เชิญนั่งสิคะ”
ไทเลอร์สะดุ้งเฮือก “แพตตี้!” แล้วเปิดประตูจะเดินออกจากห้องไป ไม่ใช่เพราะความสวยของคุณหมอ ซึ่งความสวยของเธอประหัตประหารผู้ชายมาตั้งแต่สมัยไฮสคูลแล้ว เรื่องนี้เขารู้ดี แต่ใครจะไปคิดว่า พิลาสินี วอร์วิค หลังจากเรียนจบไฮสคูลแล้ว ไม่มีใครพบเธออีกเลย แต่วันนี้เธอจะกลายมาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสมรรถภาพทางเพศ
“นี่คุณไทเลอร์ คุณจะไปไหน จับคนไข้เอาไว้”
คุณหมอสาวเอ่ยเสียงดุขัดกับใบหน้าสวย เจ้าหน้าที่เวรเปลหุ่นล่ำราวกับนักมวยปล้ำ ที่เดินสวนมาพอดีรีบตรงเข้ามาจับแขน ผายมือเชิญให้ไทเลอร์กลับไปนั่งที่เก้าอี้ หลายนาทีที่ไทเลอร์ต้องกัดฟันด้วยความอาย เขาข่มอารมณ์ให้ต้องนั่งอยู่บนเก้าอี้ เจ้าหน้าที่เวรเปลหุ่นล่ำแอบมองเขาเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่ลุกหนีไป ก่อนจะค้อมศีรษะให้คุณหมอสาวสวยแล้วออกไปเฝ้าหน้าห้อง
“ไม่เจอกันหลายปีสบายดีนะคะ คุณไทเลอร์” น้ำเสียงเธอหวานแต่ทิ่มแทงสุดหัวใจ เธอย้ำว่าจำเขาได้
ไทเลอร์ขบกรามแน่น นี่เขากำลังถูกบังคับให้เข้ารับการรักษาอย่างไม่เต็มใจใช่ไหม เขานั่งฟังพิลาสินีวิเคราะห์ถึงปัญหาที่เกิดขึ้น สมาธิเขาแตกซ่านพาลให้เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก จนรู้สึกกระอักกระอ่วนมวนในช่องท้อง
เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็ได้ยินเสียงคุณหมอสาวพูดขึ้น
“เชิญไปนอนรอที่เตียงเลยค่ะ”
ไทเลอร์สะดุ้ง “ทำไมผมต้องไปนอนรอที่เตียงด้วยครับหมอ”
คุณหมอคนสวยยิ้ม “คุณไม่น่าจะสงสัยนะคะ ดิฉันก็ต้องตรวจในอวัยวะส่วนที่คุณมีปัญหาประกอบการวินิจฉัยโรคสิคะ อย่าลืมถอดกางเกงรอหมอด้วย เพื่อความสะดวกรวดเร็ว”
ถ้าเป็นหมอผู้ชายความอายคงจะไม่บังเกิด ไทเลอร์เองก็ชินแล้วกับหมอผู้ชาย แต่นี่หมอสาวแถมเป็นอดีตแฟน เขาควรโทษตัวเองที่ไว้ใจเลขาจึงไม่ได้ถามก่อนว่า แพทย์มือดีที่นัดไว้เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายและชื่ออะไร หรือโทษเลขาที่สมควรจะรู้ว่าไม่ควรนัดแพทย์ผู้หญิงให้กับเขาตั้งแต่แรกแล้ว เสียงพยาบาลในห้องตรวจ บอกให้เขานอนบนเตียงปลดกางเกงออกแล้วก็เดินจากไป แต่หัวใจไทเลอร์เต้นตุบตับระส่ำ เมื่อคุณหมอสาวเดินเข้าห้องมา เขาเห็นเธอเดินไปสวมถุงมือแพทย์สีขาวแล้วเดินกลับมาส่งยิ้ม
“ไม่ต้องเขินนะคะ หมอเห็นจนชินแล้วค่ะ”
“หมอชินแต่ผมไม่ชินนี่ครับ” ถ้าไม่ให้ผมเขิน หมอมาแก้ผ้าให้ผมดูบ้างไหมล่ะ นั่นเป็นสิ่งที่ไทเลอร์คิดเอาไว้แต่ไม่ได้พูดออกมาทั้งหมด
“ไม่ต้องเกร็งนะคะ เอามือกอดอก ทำตัวตามสบาย”
ไทเลอร์รู้สึกอายสุดจะบรรยายแม้จะมีฉากกั้นเอาไว้ แต่เขาก็ยังเห็นหน้าคุณหมอคนสวย เห็นไปถึงนัยน์ตาเบิกกว้างตอนเธอก้มดูความอลังการ ที่อยู่ระหว่างขาของเขา
“นี่เหรอปัญหาของคุณ” หากเขาฟังไม่ผิด เสียงนั้นเหมือนจะแอบสงสาร เวทนา แกมสมน้ำหน้าสะใจในคราเดียวกันแล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เขาถูกหมอผู้ชายลูบจับ สัมผัส โยกซ้าย โยกขวามันไม่เคยรู้สึกอะไร แต่นี่ช่างน่าอายเหลือเกินมันกำลังแข็งขืนอยู่ในอุ้งมือคุณหมอสาว
พิลาสินีหยิบกรรไกรสีเงินเงาวับชูขึ้น แล้วนั่นทำให้ไทเลอร์สะดุ้งเฮือก ร่างกำยำดีดตัวขึ้นมานั่ง สองมือกอบกำความใหญ่โตเอาไว้อย่างหวงแหน แต่กลายเป็นว่าเขากำลังจับมือคุณหมอที่มีตัวประกันไว้ในมือ
“เฮ้ย! นี่คุณปล่อยผมนะ ถึงกับจะตัดกันเลยเหรอมันโหดร้ายไปหน่อยนะ”
พิลาสินีกล่าวเสียงดุ “พยาบาลคนไหนมาลืมกรรไกรไว้ตรงนี้เอาไปเก็บให้เข้าที่ คนไข้เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว”
พยาบาลที่อยู่ในห้องรีบมาหยิบกรรไกรไปวางไว้ในถาดเครื่องมือแพทย์ พิลาสินีมองหน้าไทเลอร์ที่สงบลงบ้างแล้วแต่ความอายพุ่งถึงขีดสุด
พิลาสินีจ้องหน้าไทเลอร์แล้วเลิกคิ้วถาม “คุณคิดว่าฉันจะทำอะไร เอากรรไกรมาตัดเหรอคะ อืมใหญ่โตขนาดนี้ กรรไกรไซซ์คงจะบิ่นเสียก่อน คงจะต้องใช้กรรไกรตัดหญ้า”
- ผู้เขียน
