“ปล่อยค่ะ อย่าทำแบบนี้”
ไทเลอร์เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาพร่ามัวไปด้วยความสงสัยและไม่เข้าใจ
“เราเคยทำอะไรกันมากกว่านี้ ทำไมต้องห้ามผมด้วย คุณไม่ต้องการผมเลยหรือไงแพตตี้ หรือว่าคุณตายด้านไปแล้ว” ไทเลอร์ต่อว่าด้วยความรู้สึกน้อยใจ เขาทั้งรักทั้งหลงเธอแต่เธอกลับทำเหมือนเขาเป็นตัวน่ารำคาญ
“ฉันไม่ได้ตายด้านแต่...” เธอส่ายหน้าบอกเขา
“ผมคิดว่าคุณตายด้านมากกว่าถึงได้ใจแข็งปากแข็งแบบนี้”
“ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ได้ตายด้าน ไม่อย่างนั้นที่ไร่องุ่นฉันจะ...” พิลาสินีหยุดพูดไปด้วยความอาย แต่ทำให้คนฟังยิ้มมุมปาก
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ผมก็ยังไม่เชื่อ ถ้าจะให้เชื่อก็ต้องพิสูจน์” ไทเลอร์ช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นกระชับไว้ในอ้อมแขน เดินตรงไปที่บันได
“คนหื่นกาม ปล่อยฉันลงนะ”
พิลาสินีโวยวายพยายามดิ้นรนจะลง ไทเลอร์เห็นท่าทางเอาตัวรอดของเมียแล้วกระซิบบอก
“ยิ่งคุณดิ้นน้องชายผมมันก็ยิ่งตื่นเต้น”
“อี๊ คนลามก”
ไทเลอร์ระเบิ
