“แพตตี้เห็นไหมว่าเราสนิทแนบแน่นกันขนาดไหน” เขาถามพร้อมกับก้มมองไปที่จุดประสานร่างกาย ดวงตาสีสนิมหยาดเยิ้มไปด้วยไฟพิศวาส เขาเงยหน้าขึ้นมาถามพลางพยักเพยิดให้คนที่นอนหอบหายใจมองตาม
พิลาสินีอับอายแต่ก็มองตาม เขายกสะโพกขึ้นทำให้เธอเห็นว่าตัวตนเขาอยู่ในกายเธอลึกมากแค่ไหน
“เห็นไหมว่าผมอยู่ในตัวคุณ ค่อยๆเข้าออกในตัวคุณช้าๆลึกๆ แต่ทำให้คุณมีความสุขไม่ใช่เจ็บปวด”
“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว รักฉันอีกนะคะ”
ความร้อนลามเลียไปทั่วใบหน้าหวาน เขาทำได้ยังไงทำให้เธอคลั่งไคล้เขามากขึ้นไปอีก เสพติดความหอมหวานจากการได้ร่วมรักกับเขา
พิลาสินีกัดริมฝีปากกลั้นเสียงคราง มือจิกลงบนที่นอนเพื่อระบายความเสียดเสียวที่คับแน่นอยู่กึ่งกลางกาย เขามโหฬารจนเธออึดอัดแต่ก็รู้สึกเติมเต็ม
เธอโหยหาเขามานาน เหมือนเดินฝ่าลมฝนมาเพียงคนเดียว เธอเองก็ต้องการให้เขากลับมาเติมเต็มไม่ให้เธอเหน็บหนาวเหมือนที่ผ่านมา
ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความรั
