"คนนี้ปู่" เข้มกระซิบข้างหูเด็กน้อย "ไหว้ปู่หน่อยเร็ว"
ข้าวสวยยกมือไหว้ตามทันทีก่อนจะฉีกยิ้มออกมาจนตาหยี "สวัสดีค่ะคุณปู่"
"แล้วนี่ก็คุณย่า สวัสดีค่ะคุณย่าด้วย" พยักพเยิดหน้าไปที่แม่ตัวเอง
"สวัสดีค่ะคุณย่า"
"ผมไปหาข้าวสวยที่โรงเรียน บอกหิวข้าวว่างั้น แม่ทำข้าวให้หลานกินหน่อยสิ" บอกคนเป็นแม่ยิ้มๆ เขาเชื่อว่าต่อให้ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันแต่เขารักข้าวสวย พ่อแม่ก็คงจะรักและเอ็นดูด้วยถึงได้มั่นใจพามาเจอ
"อะ..เอ่อ เข้ม แล้วแบบนี้ช้องนางไม่ตามหาลูกมันรึไง"
"ฉันบอกครูข้าวสวยไว้แล้วแม่ว่าให้บอกช้องนาง ฉันจะไปส่งข้าวสวยที่บ้านเอง แต่ถ้ามันอยากตามมา ก็ให้มันตามมา"
"เข้ม.."
"ข้าวสวยอยากกินอะไรลูก" เข้มเรียกเด็กน้อยเป็นลูกของตัวเองไปเลยในเมื่อยังไงก็จะจีบแม่มันอยู่แล้ว ไม่ช้าหรือเร็วเขาก็ต้องเป็นพ่อของข้าวสวยอยู่ดี
"อยากกินไข่เจียวค่ะ"
"ได้ยินไหมครับคุณย่า หลานบอกอยากกินไข่เจียว ท้องร้องเสียงด
