เข้มขับรถไปส่งช้องนางและลูกที่บ้าน เอาจักรยานขึ้นท้ายกระบะ มีเด็กหญิงข้าวสวยฮัมเพลงไปตลอดทางนั่งบนตักของคนเป็นแม่ที่นั่งเบาะข้างคนขับ สองแขนช้องนางกอดรัดเอวลูกหลวมๆ
เป็นภาพที่เข้มรู้สึกดีใจมากที่ได้เห็น สามคนพ่อแม่ลูกไปไหนไปกัน เขาอยากมีภาพแบบนี้มานาน ตั้งแต่ช้องนางจากไปภาพเขามีครอบครัวอยู่ในหัวเสมอ
บ้านไม่ได้ไกลกันมากแป๊บๆ ก็มาถึง เข้มกำลังจะดับเครื่องลงจากรถ ทว่ามีสายโทรเข้ามาพอดี
"ว่าไงสิงห์"
ช้องนางเห็นเขาจะคุยธุระก็เลยเปิดประตูฝั่งตัวเองลงแล้วอุ้มลูกลงจากรถ ไปหยุดยืนอยู่หน้าบ้าน ยังไงเธอก็ต้องให้ข้าวสวยขอบคุณเขาก่อน
(เด็กคนนั้นเป็นลูกมึงเข้ม)
".." เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เข้มชาไปทั้งตัวเมื่อได้ยินคำตอบมาแบบนั้น โจทย์ที่เขาให้เพื่อนตำรวจสืบให้เมื่อวานไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้
เขาไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าข้อมูลที่ได้รับมันจะเกี่ยวกับเด็กแทนที่จะเป็นคนที่เขาให้ตามหาอย่างคนชื่อขุนเขา แ
