เช้ามาก็มีรถที่ช้องนางนัดเอาไว้มาเก็บของ เป็นรถหกล้อ มีพนักมาบริการยกเคลื่อนย้ายช่วยครบวงจร ใช้เวลาอยู่ประมาณครึ่งชั่วโมงทุกอย่างก็ขึ้นไปอยู่บนรถ เนื่องจากบ้านชั้นเดียวสามารถขนของออกได้สะดวกไม่ต้องเสียเวลายกลงมา
ช้องนางมองบ้านหลังเล็กที่เคยอยู่แล้วรู้สึกใจหาย อย่างน้อยตลอดหลายปีที่ผ่านมามันก็เป็นที่พักพิงกายและใจให้เธอ
"เอ็งอยากได้บ้านเหรอ" เข้มเดินเข้ามาถาม ไม่แค่นั้นมือยังถือวิสาสะโอบไหล่ช้องนางด้วย
"เปล่าจ้ะ" หญิงสาวแกะมือเขาออกแล้วเดินไปยื่นที่อยู่ให้คนขับรถ ไม่นานรถคันนั้นก็ขับออกไปจากซอยเรา
ช้องนางกับข้าวสวยเดินไปขึ้นรถของเข้ม เราจะกลับบ้านวันนี้ เข้มมีความสุขมากเมื่อได้มองเมียและลูกอยู่ในรถคันเดียวกัน
"หิวจังค่ะ" คนที่นั่งบนตัก เงยหน้าบอกแม่พร้อมทำตาปริบๆ เช้านี้ยังไม่ได้กินข้าวเลย
"เดี๋ยวพ่อแวะปั๊มน้ำมันครับ" เข้มบอกกับลูกน้อย เพราะเขาก็จะกินกาแฟ จะได้เดินทางยาวๆ แบบไม่ง่วง
