บทที่ 7
ในนามTY56
หลังจากวันนั้นก็เป็นช่วงเตรียมตัวสอบกลางภาค ทำให้อ้ายต้องขมักเขม้นอ่านหนังสือ จึงห่างหายไม่ได้ตามติดชีวิตผู้ชายเหมือนเคย เพียงแค่ส่องสตอรี่ของเขา เพื่อบรรเทาความคลั่ง หรือไม่ก็ไปสนามบาสเกตบอลดูเขาซ้อม แต่ไม่ได้เข้าไปพูดคุย หรือทักทายแต่อย่างใด
ชีวิตยังคงวนเวียนอยู่กับการเรียน และทำคุกกี้ส่งคาเฟ่ช่วยแม่ สิ่งที่เปลี่ยนไปคืออ้ายเริ่มแต่งหน้าดีขึ้น ที่สำคัญเธอเปลี่ยนเครื่องแบบนักศึกษา เป็นกระโปรงทรงเอเสื้อเข้ารูปพอดีตัว เนื่องจากมีรายได้ จากการทำงานพิเศษชิ้นใหม่ จึงพอมีเงินซื้อของใช้เพิ่มขึ้น
นอกจากนั้น ยังมีเงินทยอยจ่ายหนี้นอกระบบ แต่ไม่มากพอใช้หนี้ก้อนโต ที่หยิบยืมจากญาติ อ้ายกับแม่จึงรับทำคุกกี้เพิ่มอีกหลายแห่ง เพื่อเร่งหาเงินให้ทันกำหนด
“เฮ้อ..เหนื่อยจัง หนังสือก็ต้องอ่าน ผู้ชายก็ต้องส่อง งานพิเศษก็ต้องทำงกๆ จนมือจะหงิกอยู่แล้ว เกิดเป็นอ้ายช่างแสนลำบาก”
บ่นกับหน้าจอ
