เสียงเอะอะโวยวายของคนหลายคนดังขึ้นที่หน้าห้องนอนของอลิซ หนุ่มสาวที่ยังคงหลับใหลเพราะอ่อนเพลียจากบทรักมาตลอดทั้งคืนรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา แล้วก็เป็นอลิซที่เป็นฝ่ายผุดลุกขึ้นนั่งและอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงตื่นตระหนก
“นั่นเสียงของพี่ปีเตอร์นี่คะเจเจ...”
จามาลไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่แยแส แถมยังตวัดมือรวบร่างของหล่อนให้กลับลงไปนอนอีกครั้งหนึ่งเสียด้วย
“อย่าไปสนใจเลย... หมอนั่นก็แค่เห่าเท่านั้นเอง เดี๋ยวอเล็กมันก็จัดการเองนั่นแหละ”
“แต่ว่า...”
“ไม่มีแต่ครับอลิซ... คุณเป็นเมียของผมนะ ห้ามคิดถึงผู้ชายคนอื่นเด็ดขาดเข้าใจไหม” น้ำเสียงจริงจังของจามาลทำให้อลิซอดขำไม่ได้
“แกล้งหึงหรือว่าหึงจริงคะเนี่ย”
คนตัวโตหรี่ตามองเขม็ง ก่อนจะเค้นเสียงกระด้างออกมา
“ผมเคยพูดเล่นหรือไง... อย่าให้ผมรู้เชียวนะเพราะถ้าผมรู้ คุณไม่ได้ลงจากเตียงเป็นเดือนๆ แน่...”
สาวน้อยหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย
“รู้แล้วค่ะว่าหึง... แ
